KOTY:
Koty Abisyńskie
Mimo, iż jest to jedna z najstarszych znanych ras kotów, jej pochodzenie wciąż nie jest do końca wyjaśnione. Niektórzy badacze utrzymują, że pierwsze koty abisyńskie zostały sprowadzone do Wielkiej Brytanii z Etiopii (dawnej Abisynii) w latach 60-tych ubiegłego stulecia. W starej angielskiej książce Gordona Staplesa "Cats, Their Points, Etc." wydanej w 1874 roku po raz pierwszy wspomina się o kotach abisyńskich. Książka zawiera również kolorowa litografię przedstawiającą kota o wyglądzie odpowiadającemu tej rasie, podpisaną: "Zula, własność pani kapitanowej Barrett - Lennard; kot sprowadzony z Abisynii".
Popularność kotów abisyńskich znacznie wzrosła w latach pięćdziesiątych naszego wieku i dziś jest to jedna z najpopularniejszych ras.

Charakterystyka

Koty abisyńskie są średniej wielkości, muskularne i gibkie. Lekko klinowata głowa jest proporcjonalna do reszty ciała. Stosunkowo duże uszy są rozstawione daleko od siebie. Oczy w kolorze złotym lub zielonym otoczone są ciemną obwódką, co sprawia wrażenie umalowania. Umaszczenie kotów abisyńskich może być dzikie, złociste, niebieskie lub beżowe. Pręgi powinny pojawiać się wyłącznie na części twarzowej i ogonie. Okrywa włosowa jest gęsta i zbita, ale delikatna i miękka w dotyku.
Są to koty zdrowe i aktywne. Z reguły dożywają w zdrowiu kilkunastu lat, a niektóre żyją ponad dwadzieścia.

Temperament

Koty abisyńskie są aktywne, niezwykle inteligentne i towarzyskie. Stawiają one jednak wysokie wymagania swoim właścicielom. Potrzeba im zarówno czułości, jak i aktywnej zabawy. W zamian za to odpłacą wyjątkową u tej rasy wiernością.
Koty te lubią wysokie miejsca i chętnie się wspinają (także na meble). Nie są szczególnie głośne i potrafią wyrażać swoje potrzeby na wiele różnych sposobów. Dobrze czują się w towarzystwie innego kota, ale potrafią żyć w zgodzie także z innymi zwierzętami domowymi. Są raczej miłe w stosunku do dzieci.

Ponieważ są to koty inteligentne, szybko rozumieją czego się od nich wymaga i dzięki temu łatwo się uczą. Można je trzymać w mieszkaniu, ale dużo bardziej lubią one swobodny wybieg umożliwiający im gimnastykowanie się i wspinaczkę po drzewach.

Savannah

Historia

Savannah to kot wyhodowany z krzyżowania afrykańskiego serwala i kota domowego. Pierwszy udokumentowany przypadek pochodzi z wczesnych lat 80-tych z USA, stan Pensylvania . Zostały uznane jako odrębna rasa przez TICA oraz amerykańską organizację hodowlaną REFR.

Charakterystyka

Jest to kot o wyraźnym, cętkowanym umaszczeniu i budowie delikatniejszej od bobcata.
Savannah jest bardzo podobny do swojego dzikiego przodka. Uszy ma duże, wyraźne "pufiaste" policzki, wydłużony korpus i nogi. Cętki na futerku są zawsze czarne lub brązowe. Kształt pyszczka bardzo przypomina pyszczek serwala.
Savannah jest kotem unikalnym. Głównym tego powodem jest skromność puli genów i bardzo małe mioty.
Temperament
Ma bardzo przyjacielski charakter, uwielbia zabawy i w odróżnieniu od większości kotów nie stroni od wody.
Ciekawostki
UWAGA istnieją dwie różne rasy o tej samej nazwie. W Wielkiej Brytanii wyhodowano nową rasę kotów, którą także nazwano Savannah. Rasa powstała w wyniku krzyżowania kotów Bengalskich i Syjamskich. Efektem takich zabiegów hodowlanych jest niebieskooki kot o budowie syjama, ale z ubarwieniem kotów bengalskich.


Reszte ras znajdziecię na www.koty.edu.pl


Polecam i przypominam o konkursie  ;)


Amerykański curl



Kot występujący zarówno długowłosy jak i krótkowłosy. Futro jedwabiste z lekkim podszyciem. Jest to kot średniej wielkości, szczupły, umięśniony.
Charakterystyczną cechą są skręcone pod kątem 180 stopni uszy tzw. półksiężyce. Dorosły kot waży od3 do 5 kg. Dopuszczalne są wszystkie barwy i wzory futra. Z charakteru curl-e są bardzo ciekawskie i aktywne. Chętnie się bawią. Są czułe i towarzyskie, ciche. Zazwyczaj inteligentne.

Problem ciągnięcia na smyczy przekonaj psa, że opłaca się chodzić na luźnej smyczy Ciągnięcie na smyczy jest, jak zauważyłam, utrapieniem wielu właścicieli psów. Są takie psy, które potrafią ciągnąć swego właściciela, gdzie im się podoba, nie zwracając uwagi nawet na fakt podduszania się czy kasłania. W związku z powyższym chciałabym przedstawić kilka swoich uwag na temat oduczania psa ciągnięcia na smyczy, a zatem osiągnięcia stanu, kiedy pies będzie szedł na luźnej smyczy (nie należy tego mylić z nauką chodzenia przy nodze). Wybór smyczy i obroży Na samym wstępie powiem, że oduczenie psa ciągnięcia na smyczy jest stosunkowo łatwe do wykonania, trzeba jednak postępować konsekwentnie i poświęcić na naukę odrobinę czasu. W tym miejscu zwrócę jeszcze uwagę na fakt, że na rynku dostępnych jest dużo obroży i smyczy – smycze nylonowe, skórzane oraz smycze automatyczne. Do chodzenia na smyczy pies powinien mieć założoną zwykłą obrożę – zwykłą czyli nie kolczatkę, nie obrożę zaciskową, ale obrożę np. skórzaną lub z taśmy. Jeśli chodzi o smycze to moim zdaniem, pies powinien mieć zarówno krótką – 1,5 -2m smycz nylonową/ew. skórzaną oraz dłuższą (ok.5m) rozwijaną, smycz automatyczną. Smycze powinno stosować się w zależności od sytuacji. Jeśli wyprowadzamy psa na spacer i oczekujemy od niego, że powinien iść przy nodze, względnie blisko nas (np. w tłumie ludzi) niezastąpiona jest krótka smycz, natomiast jeśli wyprowadzamy psa na spacer, gdzie mamy do dyspozycji więcej przestrzeni – nie ma potrzeby prowadzenia go na krótkiej smyczy – wówczas świetnie sprawdza się dłuższa, rozwijana smycz automatyczna. Przekonaj psa, że opłaca się chodzić na luźnej smyczy Cała sztuka nauczenia psa chodzenia na luźnej smyczy sprowadza się do tego, żeby przekonać psa, że chodzenie na luźnej smyczy opłaca się bardziej niż ciągnięcie w swoją stronę. Wielu właścicieli psów zadaje sobie pytanie, jak sprawić, aby pies przekonał się, że chodzenie na luźnej smyczy jest opłacalne. Otóż – psa należy nagradzać za pożądane zachowanie. Najczęściej najlepszą nagrodą dla psa, jest możliwość pójścia dalej. Co to znaczy? To znaczy, że jeśli pies nie będzie ciągnął, spacer będzie kontynuowany. I tak, jeśli tylko pies zaczyna ciągnąć, należy zatrzymać się be słowa - dając tym samym jednoznacznie sygnał, że spacer nie będzie kontynuowany. Pies na pewno będzie zdziwiony i może potrwać jakiś czas, zanim poluzuje smycz. Jeśli jednak to zrobi – tzn. poluzuje smycz – ruszamy na dalszy spacer. Jeśli pies znowu zaczyna ciągnąć – znowu zatrzymujemy się i nie pozwalamy psu iść dalej. Ważne jest tutaj żeby nie pozwolić psu ciągnąć i stosować konsekwentnie metodę zatrzymywania się, żeby pies zrozumiał „luźna smycz – idę” „napięta smycz – stoję”. Kiedy pies będzie miał możliwość ciągnięcie – utwierdzi się w przekonaniu, że opłaca się ciągnąć. Wzmocnij chęci psa do chodzenia na luźnej smyczyKiedy już pierwsze kroki mamy a sobą, czas aby wzmocnić chęci psa do chodzenia na luźnej smyczy – tutaj przydadzą się nagrody w postaci smakołyków (które na spacerze należy mieć ze sobą w dużych ilościach)! Jak stosować? Otóż nagradzać psa za zachowanie, jakiego od niego oczekujemy! Przykład: pies ciągnie, my zatrzymujemy się, pies spogląda na nas i poluzowuje smycz – wtedy jest najlepszy moment żeby wręczy mu smakołyk – kiedy pies patrzy na nas i stoi na luźnej smyczy mówimy entuzjastycznie „dobrze” i nagradzamy smakołykiem. Starajmy się skupiać na sobie uwagę psa – kiedy idzie obok nas na luźnej smyczy i spojrzy na nas znowu mówimy jak najszybciej „dobrze” i nagradzamy smakołykiem. Można od czasu do czasu próbować zwracać uwagę psa – wołając go po imieniu – wówczas kiedy spojrzy na nas, przywołujemy go do siebie – pies podchodzi – nagradzamy go i kontynuujemy spacer. Nauka w przypadku młodych szczeniąt W przypadku młodych szczeniąt nauka chodzenia na luźnej smyczy jest trudniejsza niż nauka starszych piesków, jednak należy postępować podobnie – z tą różnicą, że nagradzać szczenięta bardziej obficie smakołykami, a każdą lekcję kończyć wspólną zabawą! To ważne, żeby maluch kojarzył spacery na smyczy nie z ciągnięciem i szarpaniem, ale z miło spędzonym czasem, zabawą i smakołykami. Naukę najlepiej rozpocząć w takim miejscu, gdzie na psa nie będzie działało dużo bodźców, tzn. niech w pobliżu nie biegają inne psy, niech nie bawią się dzieci, niech to będzie miejsce które pies zna. Najlepiej na własnym podwórku, jeśli jest taka możliwość. I oczywiście stopniowo podnosimy stopień trudności ćwiczeń, w zależności od wyników pieska. Smycze automatyczneNa koniec chciałabym jeszcze powiedzieć o smyczach automatycznych i zachęcić do ich stosowania - to nieprawda że wyrabiają one złe nawyki, jeśli są dobrze stosowane! Najważniejszą zaletą tych smyczy jest to, że nie pogłębiają nawyku ciągnięcia na smyczy – to jest tak, że kiedy pies chce pójść w swoim kierunku, a smycz go blokuje – zaczyna ciągnąć (jest to oczywiste) – im bardziej smycz go blokuje tym bardziej ciągnie. Można temu zapobiec używając smyczy automatycznej – pies może wówczas odejść jakiś kawałek od właściciela a smycz go nie blokuje, wiec nie ciągnie. Kiedy odchodzi za daleko, właściciel musi na krótko zastopować smycz - wtedy smycz napina się, co wywołuje drgania, które przenoszą się przez smycz, na obrożę i na psa – wtedy pies zwalnia. My natychmiast zwalniamy stop. Znowu pies odchodzi – znowu stopujemy smycz i zwalniamy. Nawet po kilkakrotnym powtórzeni uczynności – pies w dalszym ciągu nie otrzymuje bodźca, na który mógłby zareagować ciągnięciem. Tutaj również stosujemy nagrody za to, że pies chodzi ładnie na smyczy – idzie ładnie, spojrzy na nas – nagroda! Mam nadzieję, że pieski skorzystają z moich uwag i już wkrótce te, które miały problem z ciągnięciem na smyczy, przekonają się, że bardziej opłaca się współpracować ze swoim właścicielem. Kąpiel psa Pielęgnacja psów - Kąpiel Z myślą o naszych czworonożnych przyjaciołach mam przyjemność przedstawić Państwu kilka wskazówek dotyczących pielęgnacji psów i kotów. Jako właścicielka specjalistycznego Salonu Piękności dla Psów i Kotów FIDO w Poznaniu zapraszam Państwa na serię artykułów poświęconych pielęgnacji naszych przyjaciół na czterech łapach. Poniżej pierwszy artykuł poświęcony kąpieli naszych milusińskich. Kąpiel Częstotliwość kąpieli psa jest zależna od rodzaju jego szaty, zdecydowanie częściej będziemy kąpać rasy o długiej sierści, np. yorkshire teriera, maltańczyka niż krótkowłose. Należy pamiętać o tym, aby do kąpieli używać zawsze kosmetyków przeznaczonych tylko dla zwierząt, ponieważ psia skóra ma całkiem inną fizjologię od skóry człowieka i nie toleruje kosmetyków stosowanych przez ludzi. Błędem jest również stosowanie np. szamponu czy oliwki dla niemowląt. Na polskim rynku jest bardzo szeroki asortyment szamponów dla psów, zarówno krajowych, jak i importowanych. Niektóre z nich są dość drogie, zwłaszcza te renomowanych firm zagranicznych, ale z kolei są to ekonomiczne w użyciu koncentraty starczające nam na bardzo długo i po pewnym czasie dojdziemy do wniosku, że wydatek rzędu 30-40 zł i tak nam się opłacił. Dobry szampon dla psa, oprócz delikatnych detergentów myjących powinien mieć w swoim składzie jeszcze pielęgnujące składniki. Do wyboru mamy szampony z zawartością różnych olejków, np.: migdałowego, kokosowego, z drzewa herbacianego, jojoba, norkowego, z dodatkiem protein, witamin, D-panthenolu, ziół, gliceryny, wyciągów owocowych itd... . Inne szampony przeznaczone są dla kotów, jeszcze delikatniejsze produkuje się z myślą o szczeniętach. Niektóre firmy zagraniczne opracowały specjalne szampony dla psów szorstkowłosych, które nie zmiękczają sierści, natomiast podkreślają naturalną twardość włosa. Oprócz delikatnych szamponów pielęgnacyjnych, warto również zwrócić uwagę na te o działaniu leczniczym, np.: przeciwłupieżowe (z dziegciem i biosiarką, rumiankowe) oraz bakterio i grzybobójcze (z dodatkiem jodoforów) do okresowej profilaktyki bakteryjnych i grzybiczych schorzeń skóry, choć często stosowane są też przy uczuleniu na pchły, zapaleniu łojotokowym skóry i świądzie.   Najczęściej spotykane choroby Odbierane w wieku 8 tyg od dobrego hodowcy szczenię będzie zaszczepione i odrobaczone. Czeka nas na początek drugie szczepienie i 2 tyg kwarantanna, w trakcie której lepiej aby nasz maluch nie spotykał się z innymi dorosłymi psami, szczególnie z bezpańskimi, ale też aby nie wąchał "obcych" odchodów. Ostatnio jednak coraz więcej się mówi o tym, że kwarantanna wcale nie jest psu do niczego potrzebna a ważniejsza dla niego jest jak najwcześniejsza socjalizacja. Uważajmy jednak, żeby nie przemęczać młodych stawów, niech szczeniak skacze ile chce, ale my go do niczego na siłę nie namawiamy. Poszukajmy w okolicy dobrego weterynarza, przede wszystkim praktyka, nie koniecznie z wielkim szyldem i wypucowaną poczekalnią. Ale takiego z podejściem do psów, który przy każdej naszej wizycie nie będzie nam wciskał tony odżywek, preparatów wapnia czy szamponu. Poniżej opisujemy choroby urazy i dolegliwości , na które powinniście zwrócić baczną uwagę: ugryzienie przez kleszcza - jeżeli znajdziemy na naszym psie wbitego kleszcza, należy go wykręcić bądź ręką bądź pęsetą. Nie można kleszcza wyrywać ani smarować tłuszczem. Przez następne dni pilnie obserwujemy psa, czy nie ma jakichś objawów typowych dla chorób odkleszczowych (babeszjozy i boreliozy)   babeszjoza - choroba odkleszczowa kończąca się bez leczenia śmiercią. Pierwotniaka ją powodującego można wykryć w pobranej próbce krwi, ale leczenie rozpoczyna się już w przypadku podejrzenia, przed otrzymaniem wyników badań. Objawy, które powinny nas zaniepokoić i skłonić do wizyty u weterynarza, to brak apetytu czy pragnienia, bolesność w trakcie ruchu i skoków, osowiałość i dziwne zachowanie naszego psa, ciemny mocz (w późnej fazie choroby), szybkie męczenie się i brak ochoty do zabawy. Leczenie babeszjozy jest trudne i długotrwałe. Polega na podawaniu leków niszczących pierwotniaka i osłonowo kroplówek. Często potrzebna jest również transfuzja krwi.   borelioza - również choroba odkleszczowa, charakterystyczne dla tej choroby jest zapalenie wraz z obrzękiem wielu stawów, rumień wędrujący na skórze, gorączka, pies apatyczny i nie je. Nieleczona w późniejszym czasie może doprowadzić do zapalenia stawów i wsierdzia. Leczenie: antybiotykoterapia oraz podawanie środków przeciwzapalnych. Zarówno przy babeszjozie jak i boreliozie najważniejsze jest zapobieganie - czyli zabezpieczenie psa przed kleszczami. Skutecznymi preparatami w walce z kleszczami są np. Fronline lub Preventix. Nie powodują one, że kleszcze omijają psa z daleka, ale dzięki nim kleszcz nie pije krwi i odpada w ciągu 48 godzin.   Dziesięć ćwiczeń przed wizytą w salonie pielęgnacji Wszystkie ćwiczenia powinny być dla psa przyjemne i komfortowe, mają na celu przyzwyczajenie psa do wszelkich manipulacji i znoszenia ich zupełnie spokojnie. Podstawą jest zaufanie psa do człowieka. Jeśli w którymś momencie pies wykazuje niepokój lub zdenerwowanie, postaraj się rozłożyć ćwiczenia na drobne elementy, nagradzając smakołykami spokojne zachowanie. Nie wolno na siłę przytrzymywać wyrywającego się psa, gdyż to wzmaga jego lęk, który w niekiedy może spowodować agresywne zachowanie, trudne do wyeliminowania. Najlepiej pracować już z małym szczeniakiem, który zwykle dość łatwo akceptuje podnoszenie, przewracanie i dotykanie różnych części ciała. Nie przeprowadzaj ćwiczeń, gdy pies jest rozbawiony, podekscytowany, wykorzystaj chwile uspokojenia i odpoczynku. Ruchy człowieka powinny być spokojne i opanowane, można mówić do psa łagodnym głosem.

OGŁASZAM KONKURS pt. MÓJ UKOCHANY PUPIL   konkurs trwa od 13,02,2011r  do  27,02,2011r O co w nim chodzi : Trzeba zrobić i wysłać najzabawniejsze fotki swojego pupila i go opisać. Najlepszą prace ngrodze. Nagrodę (co to jest) podam  potem Wyniki ogłoszę 05,03,2011r Nagroda: Napisze na moim blogu i opublikuje ten artykuł i fotki  i dodatkowo wyśle najlepsze zdjęcia z tego miesiąca czyli lutego                                           Zapraszam do wzięcia udziału w konkursie ;) Prace proszę składać na e-mail nigtwish26@onet.pl

MAŁY LABRADOREK ;) KILKA INFORMACJI O LABRADORZE: Labrador retriever to jedna z ras psów, należąca do grupy psów aportujących, płochaczy i psów wodnych, zaklasyfikowana do sekcji psów aportujących. Nazwa rasy wzięła się od półwyspu Labrador w Kanadzie. Jednak tak naprawdę psy te w rzeczywistości pochodzą z Nowej Fundlandii. Rasa ta w XVIII wieku była wykorzystywana przez rybaków do pracy na kutrach. Do Europy pierwsze psy tej rasy sprowadził w 1820 lord Malmesbury. Pod koniec XIX wieku rasa została zatwierdzona w Wielkiej Brytanii jako pies myśliwski. Ze względu na umiejętność współpracy z człowiekiem labradory są współcześnie wykorzystywane w różnych dziedzinach, są to np. psy ratownicze, przewodnicy ociemniałych, psy rodzinne, oraz psy policyjne. Według liczby psów oficjalnie zarejestrowanych w organizacjach kynologicznych labrador retriever to jedna z najpopularniejszych ras w Wielkiej Brytanii, w USA i Polsce. Psy te mają oczy średniej wielkości; o inteligentnym, łagodnym wyrazie; brązowe lub orzechowe, uszy niezbyt duże ani ciężkie, przylegające ściśle do głowy, osadzone dość daleko z tyłu, szczęki i zęby mocne, z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym. Kończyny przednie, łopatki długie, ustawione ukośnie. Klatka piersiowa szeroka i głęboka, z dobrze wysklepionymi żebrami. Prosta górna linia. Szerokie, silne, mocne lędźwie. Są to z zachowania psy żywiołowe, lubią zabawy także z innymi psami, lubią też pływanie. Trzeba zapewnić Labradorą odpowiednią do ich potrzeb dawkę codziennego ruchu. Niespełnienie tego warunku prowadzi do otyłości powodującej choroby stawów.

Podstawowe informacje: Oto kilka podstawowych informacji, z jakimi przed zakupem świnki morskiej, powinniśmy się zapoznać. Jeśli więc świnka morska żyje już pod Twoim dachem, to w zasadzie możesz darować sobie czytanie poniższego tekstu, chociaż może i warto go przejrzeć. Zawsze można dowiedzieć się czegoś nowego... Świnki żyją do ok. 8 lat, dlatego przed jej zakupem powinniśmy się zastanowić czy przez ten cały czas będziemy mogli i przede wszystkim chcieli opiekować się naszym zwierzątkiem. Jednak nie powinniśmy się specjalnie zastanawiać na zakupem, ponieważ świnka to urocze, bardzo komunikatywne i inteligentne zwierzątko. Chociaż jej inteligencja jest raczej na "niskim poziomie", to z powodzeniem nauczymy świnkę podstawowych odruchów, jak np. reagowania na nasz głos, informowania nas o tym, że potrzebuje załatwić swoją potrzebę, czy, że właśnie chce jeść. Ponadto jeśli będziemy dobrze opiekować się naszym gryzoniem, świnka odwdzięczy się nam się dobry humorem i samopoczuciem, a także okaże nam swoje przywiązanie i radość z obcowania z nami wydając charakterystyczne pomruki. Świnka morska jest zwierzątkiem czystym i dbającym o swoją higienę, a swoje potrzeby załatwia zazwyczaj w jednym miejscu w klatce, nawet jeśli będzie akurat na "wybiegu" w mieszkaniu. Ponadto świnka nie ma specjalnych wymagań mieszkaniowych, a i z zaspokojeniem jej apetytu nie powinniśmy mieć problemu. Dlatego ten sympatyczny gryzoń nadaje się doskonale do domowej hodowli, zwłaszcza dla dzieci. Już nawet nasze 5-6 letnie pociechy mogą zajmować się tak spokojnym zwierzątkiem. Nauczą się w ten sposób odpowiedzialności i delikatności w obcowaniu ze zwierzętami. Również dla dorosłych jest to wymarzona okazja do przytulenia się do milutkiego zwierzątka oraz chwili zabawy z nim, co pozwoli nam na pewno rozładować stresy dnia. No i na koniec kilka słów o wadach. Tych jest niewiele, jednak najważniejszą wadą jest sama natura świnek. Otóż z racji tego, że są to gryzonie, a na dodatek zęby rosną im całe życie i dlatego muszą je ścierać, dlatego świnka pozostawiona sama w mieszkaniu, biegając po nim, na pewno zainteresuje się leżącymi kablami. Rzadziej zdarzają się przypadki poobgryzania mebli, czy butów, jednak i tego nie można wykluczyć. Ponadto świnki morskie to bardzo ciekawskie, a nawet wścibskie stworzonka, więc będą swój nos i wibryssy (to te fajne wąsiki) wpychać w każdy kąt i na pewno zainteresują się każdym pozostawionym na podłodze przedmiotem, czy też szparą, a po jakimś czasie może się okazać, że w ów niedostępnych szczelinach, np. między meblami, nasza ulubienica zostawiła małą niespodziankę :). Mimo tego świnka morska jest wymarzonym zwierzątkiem do domu, dlatego nie powinniśmy się długo zastanawiać nad jego zakupem, ponieważ nie będziemy żałować swojego wyboru.          ŻYWIENIE U ŚWINKI MORSKIEJ: Problemów żywieniowych z naszym zwierzątkiem mieć nie powinniśmy. O ile dopisuje śwince zdrowie, będzie pochłaniać wszystko to, co dostanie, o ile tylko będzie to dla niej zjadliwe. Podstawowym pokarmem naszego pupila powinna być sucha pasza dla świnek, którą bez problemu dostaniemy w każdym sklepie zoologicznym, czy supermarkecie. Do wyboru jest wiele różnych odmian pokarmu, który oferuje wielu producentów. Na co się zdecydujemy zależy tylko od naszego gustu. Dobry pomysłem jest kupowanie produktów sezonowych, a więc takich, które w zależności od pory roku mają inny skład. Dodatkami do suchej paszy powinny być np. kolby dostępne w różnych smakach, biszkopty, czy też inne gryzaczki i smakołyki dla gryzoni. Uzupełnieniem suchego pożywienia powinno być oczywiście siano, którym możemy też wyłożyć dno klatki (poza ściółką). Kupując suche pożywienie kierujmy się przede wszystkim jakością. Sprawdźmy więc datę przydatności do spożycia, a także sprawdźmy czy pożywienie nie jest zawilgocone, czy też stęchłe. Poza suchą karmą, śwince powinniśmy również podawać świeże produkty. Chodzi tu przede wszystkim o zieleninę, ale także o owoce i warzywa. Śwince najlepiej podawać świeżo zerwaną trawę oraz takie zioła jak: mniszek pospolity, babka lancetowata, babka zwyczajna, mlecz zwyczajny, perz właściwy, czy groch polny. Można także urozmaicić jadłospis takimi roślinami jak: koniczyna, wyka, czy lucerna. Pamiętajmy tylko, aby zebrana trawa nie był mokra i aby nie zbierać jej przy ulicy, czy przy blokach, ponieważ takie pożywienie jest zanieczyszczone spalinami i odchodami psów. Po świeżą zieleninę najlepiej udać się za miasto, na pole, co do którego jesteśmy pewni, że nie jest opryskiwane pestycydami. Świeża trawa to na pewno gratka dla naszego pupila, starajmy się jednak wydzielać mu porcje zieleniny. W nadmiarze może prowadzić do niebezpiecznych wzdęć. Dużą wartość odżywczą mają także warzywa i owoce. Zwierzęta zjadają w zasadzie całe warzywa i owoce, włącznie z liśćmi. Do diety warto więc włączyć marchew, buraki, pietruszkę, brukiew, kapustę, sałatę, szpinak, por, seler, a także młode pędy malin, jeżyn, porzeczek, a także gałązki akacji, brzozy, klonu, lipy osiki, topoli, morwy i innych drzew owocowych. Wszystko oczywiście umyjmy przed podaniem i w razie potrzeby obierzmy ze skórki. Nie powinniśmy się w zasadzie przejmować, że przypadkiem w zerwanej trawie znalazły się rośliny, które świnka zjeść nie powinna. Z reguły zwierzęta te wiedzą instynktownie co im może zaszkodzić, lepiej jednak nie kusić losu i jeśli mamy jakiekolwiek wątpliwości, lepiej zrezygnujmy z podawania danej rośliny naszemu pupilowi. Świnki morskie jedzą w zasadzie wszystko, ale oczywiście zdarza się, że jedne osobniki lubią to, co innym raczej nie odpowiada. Jest jednak sposób, aby nakłonić nasze zwierzątko do zjedzenia tego, co powinno. Gdy np. nasz pupil nie lubi marchwi, która jest dla niego wartościowa, podawajmy mu tylko ją przez kilka. Oczywiście powinniśmy codziennie zmienić porcję marchwi, ale nie podawajmy przez ten czas innego pożywienia poza suchą karmą. Po pewnym czasie świnka na pewno zainteresuje się jedynym pożywieniem w klatce i niejako z głodu spożyje przygotowany przez nas pokarm. MIESZKANIE DLA ŚWINKI MORSKIEJ: Zaczynam od mieszkanka, ponieważ zanim kupimy świnkę, powinniśmy już mieć przygotowane dla niej odpowiednie lokum, aby zaoszczędzić jej stresów związanych z oczekiwaniem na swoje lokum, czy też kolejnymi przeprowadzkami związanymi z mieszkankiem zastępczym, itp. Pamiętajmy, że świnka nie lubi podróży i zmian otoczenia, dlatego wystarczy, gdy zmieni ona raz swoje miejsce zamieszka i odbędzie tylko podróż ze sklepu do domu. Co do warunków mieszkaniowych, to świnka nie ma jakichś specjalnych wymagań. Dla świnek najodpowiedniejsza jest klatka. Nie polecam akwarium, ponieważ nie ma w nim odpowiedniej wentylacji, co może być przyczyną wielu chorób a na dodatek w akwarium trudno jest utrzymać odpowiednią czystość. Klatka powinna być spora ponieważ świnka nie jest najmniejszym pupilkiem(90x60 cm). NP.   KOTKA :) (13:39) Proszę o komentarz

Brak tytułu

Papugi afrykańskie, papugi, papugi właściwe (Psittacinae) – podrodzina ptaków z rodziny papugowatych[2][3]. Papugi to również alternatywna nazwa naukowa dla całej rodziny papugowatych[4]. W znaczeniu potocznym papugami nazywane są wszystkie ptaki zaliczane do rzędu papugowych, czyli oprócz papugowatych, również rodziny kakadu i nestorów.

Papużki faliste zamieszkują Australię, a od dwóch wieków są hodowane w Europie jako ptaki ozdobne. Płeć tych papużek rozpoznaje się po ubarwieniu woskówki – u samców niebieska bądź błękitna, zaś u samic beżowa lub beżowo-szara. W przypadku młodych ze względu na różowy kolor woskówki czasem ciężko jest odróżnić płeć. W naturze najczęstszym kolorem papużek falistych jest zieleń, jednak w tej chwili można znaleźć wiele odmian kolorystycznych, m.in. niebieskie i żółte. Papużki te łatwo się oswajają, przede wszystkim kiedy nie są kupowane w parach. W takim przypadku jest też większe prawdopodobieństwo, iż papużka nauczy się mowy ludzkiej (może opanować nawet pół tysiąca słów), czego można się spodziewać częściej po samcach niż samiczkach. Oprócz podstawowego pokarmu papużek falistych, jakim są nasiona, jedzą one także ze smakiem jabłka, marchewki, a także ich ulubione smakołyki jakimi są np. kolby z miodu i prosa. W przypadku owoców i warzyw ważne jest, aby niezjedzone usuwać najpóźniej następnego dnia. Pamiętajmy również o codziennej zmianie wody.

Najpopularniejsze imiona dla psów: SUCZKI: Łatka głosów: 75610 Nuka głosów: 30605 Nora głosów: 28209 Mika głosów: 16237 Przylepka głosów: 4925 Pchełka głosów: 3917 Luna głosów: 3748 Pusia głosów: 2639 Bajka głosów: 2328 Saba głosów: 2189 Kora głosów: 2179 Basta głosów: 2033 Rita głosów: 1814 Sonia głosów: 1719 Sunia głosów: 1654 PIESKI: Łatek głosów: 115871 Reks głosów: 18575 Czarek głosów: 8801 Brutus głosów: 7109 Bobik głosów: 2892 Azor głosów: 2433 Rasti głosów: 2069 Dyzio głosów: 1577 Asur głosów: 1294 Reksio głosów: 1282 Misiek głosów: 1243 Lucky głosów: 1210 Tofik głosów: 1180 Obelix głosów: 1177 Maks głosów: 1172 KOTKA :) (21:11) Proszę o komentarz

Brak tytułu

Teraz o moim ulubionym zwierzaku  czyli o króliku: Królicza dieta to przede wszystkim dobrej jakości siano, granulat, zielenina oraz woda. Siano i woda powinny być dostępne 24h na dobę. Woda powinna być czysta (nie z kranu) i w temperaturze pokojowej. Królik wymaga żywienia zgodnego z naturą jego gatunku, zarówno pod względem jakościowym, jak i ilościowym. Właściwe żywienie jest podstawą prawidłowego rozwoju i funkcjonowania organizmu. Króliki nie powinny jeść ludzkiego jedzenia, gdyż ich układ pokarmowy nie jest do tego przystosowany. W naturze króliki żywią się trawami, ziołami, gałązkami, listkami i korzonkami. Siano stanowi bardzo ważny składnik diety, pozwala przesuwać się treści pokarmowej zmniejszając ryzyko pojawienia się np. zatorów (tak niebezpiecznych np. w okresie linienia), jedząc je królik ściera sobie zęby, które rosną mu przez całe życie. Niektórzy sądzą, że można podawać w tym celu suchą bułkę, ale są w błędzie. Bułka zapycha jedynie brzuch królika, a zawarte w niej piekarskie dodatki mogą jedynie zaszkodzić, bo przecież króliki nie powinny jeść ludzkiego jedzenia, ich system trawienny nie jest na to przygotowany. Siano dostarcza królikowi błonnika. Granulat to suszona zmielona zielenina zawierająca niezbędne dla królika składniki, takie jak witaminy i minerały. Przez pierwsze 6 miesięcy życia króliki powinny dostawiać go więcej, później trzeba stopniowo ograniczać dostęp do tego pokarmu (np. po pół godzinie od podania zabierać miseczkę). Jeśli można mówić o jakiejś normie ilościowej to jest to łyżka stołowa dwa razy dziennie na jednego królika. Na rynku polskim godne polecenia są granulaty firmy Versele Laga (Cuni Duo, Cuni Pro i Cuni Complete). Granulat to same ciemnozielone pałeczki, nie można tego mylić z mieszankami tak szeroko dostępnymi na rynku, które są niezdrowe i zbyt kaloryczne. Tak samo kolby i inne dodatki, które cieszą jedynie oko i "kieszeń" producenta oraz sprzedawcy. Można samemu robić takie smakołyki np. susząc jabłuszka, marchewkę, natkę i inne warzywa. Od 3 miesiąca życia królika można zacząć wprowadzać do diety zieleninę. Wprowadzamy każde warzywo oddzielnie: np. dajemy kawałek selera wielkości kostki do gry i obserwujemy czy nie ma po nim rozwolnienia; przez kolejne dni można stopniowo podawać coraz więcej, jeśli nadal brak rozwolnienia to wpisujemy seler do naszego króliczego menu. Warzywa podawane królikowi muszą być oczywiście świeże, nie pryskane, nie zwiędnięte, nie zgniłe, bez grzyba itp. Jednym słowem, trzeba dokładnie obejrzeć, co się daje. Każde warzywo płuczemy pod bieżącą wodą i osuszamy. Nie wolno podawać mokrych i wilgotnych warzyw, gdyż powodują one wzdęcia i zatory, co, zwłaszcza u młodych królików, kończy się śmiercią. Królika można przyzwyczaić do nieosuszonej zieleniny powoli i stopniowo, jednak powinien być to królik nie miewający problemów z przewodem pokarmowym, w wieku powyżej 6 miesięcy. Należy wziąć pod uwagę, że króliki też mają swoje gusta. Dane warzywo ma prawo im nie smakować, a za innym mogą przepadać. Jeśli podajemy w kółko to samo, to dany składnik może nagle zbrzydnąć. Jest to całkowicie normalne. Lista warzyw/ziół -natka marchewki -natka pietruszki -bazylia -cykoria -kiełki słonecznika, brokuła, rzodkiewki -brokuły -seler -marchewka (jako smakołyk) -liście rzodkiewki, maliny, słoneczników, winogron -koperek -mlecz -sałata rzymska -buraki -papryka -liście kalarepy (ostrożnie, może powodować biegunki) -melisa -roszponka -endywia -kiełki owsa Lista owoców (podawane jako smakołyk) -jabłka -truskawki -maliny -gruszki -śliwki -brzoskwinie -ananasy -jagody -melony -pomarańcze -mandarynki -kiwi -banany (uwaga bardzo kaloryczne, podawać w małych ilościach i rzadko) Dlaczego granulat, a nie mieszanka? 1) Granulat pozwala uniknąć stanów zapalnych dziąseł. W mieszankach ziarnowych znajdziemy nie łuskany owies i słonecznik, którego łupinki ranią dziąsła. Po jakimś czasie tworzą się ropnie, które trzeba płukać lub wycinać. 2) Królik nie ma możliwości "przebierania", dzięki temu otrzymuje wszystkie ważne składniki odżywcze. Unika się w ten sposób tzw. głodu witaminowego, mamy pewność że pokarm jest naprawdę "pełnowartościowy". 3) Mieszanki zawierają wiele wysokokalorycznych składników jak owies, kukurydza, słonecznik. Te ziarna nadają się jedynie do skiełkowania i podania króliczkowi w formie trawki lub listków. 4) Ziarna w mieszance są dodatkowo witaminizowane, nawet można powiedzieć nadmiernie. Szkodzi to organizmowi zwierzęcia. 5) Mieszanka zawiera płatki kukurydziane, kolorowe kulki, kółeczka, chrupki, suszone owoce i inne w zależności od firmy. Są to rzeczy całkowicie nieprzydatne i szkodliwe dla przewodu pokarmowego króliczka. Chrupki kolorowe różnych kształtów zawierają produkty piekarnicze i sól, które nie są prawidłowymi składnikami diety króliczej i przy ciągłym podawaniu upośledzają funkcjonowanie przewodu pokarmowego. Królik poza tym nie odróżnia kolorów, więc jest to tylko urozmaicenie dla oczu jego właściciela. Suszone owoce są niewiadomego pochodzenia, zakurzone pyłem witaminowym z mieszanki, sprawiają wrażenie omulałych. Królik zje, gdyż są słodkie, pomimo wątpliwej jakości. 6) Króliki nie są ziarnojadami. Ziarno jest dla nich zbyt kalorycznym pokarmem na co dzień. Ich brzuszek przystosowany jest do trawienia dużych ilości niskokalorycznych pasz i codzienne podawanie ziaren źle działa na kondycję układu pokarmowego króliczka, a w końcu może zakończyć się jego niewydolnością. Jeśli do tej pory stosowaliście mieszankę, a chcecie przejść na granulat,należy zrobić to stopniowo. Zaczynamy od dosypania kilku peletek granulatu do dotychczasowego pokarmu. Powoli każdego dnia zmniejszamy nieco ilość podanej mieszanki, a zwiększamy ilość granulatu. Cały proces przejściowy powinien być płynny, łagodny i trwać około 3 tygodni. Kolby i dropsy Kolby i dropsy reklamowane są jako świetna zabawa, piszą na opakowaniach że są niezbędne do ścierania zębów, dają do zrozumienia że zwierzę będzie zaniedbane, smutne i wpadniezabawa, piszą na opakowaniach że są niezbędne do ścierania zębów, dają do zrozumienia że zwierzę będzie zaniedbane, smutne i wpadnie w depresję jeśli nie podacie im dropsa lub kolby. Nie jest to prawdą, gdyż dropsy i kolby można nazwać króliczymi fast-foodami, cieszą one kieszeń producenta a szkodzą królikom. Są nic nie warte i nie powinny należeć do króliczego menu. Materiał opracowany na bazie strony www.kapiszonek.prv.pl oraz twórczości Griffie Jak postępować przy zmianie diety królika Oto plan postępowania podczas wprowadzania zmian w diecie królika Krok pierwszy w zmianach diety 1. Stopniowe mieszanie dotychczas podawanej mieszanki z granulatem docelowym. 2. Stopniowa zmiana proporcji granulatu w stosunku do mieszanki tak, aby w rezultacie po około 2 tygodniach całkowicie wyeliminować mieszankę. 3. Zmniejszanie porcji granulatu podawanego królikowi do maksymalnie 1 płaskiej łyżki rano i 1 płaskiej łyżki wieczorem. 4. UWAGA: podczas zmian nie podawać nic poza wyżej wymienionymi produktami oraz oczywiście sianem i wodą. Podsumowanie: w ciągu dwóch-trzech tygodni królik powinien się przestawić na granulat. Trzeba obserwować jego trawienie, jeśli wszystko jest w porządku, to... Krok drugi w zmianach diety 1. Stopniowe wprowadzanie zieleniny - tylko jeden gatunek na raz aż do całkowitego przyzwyczajenia królika. 2. Zieleninę należy podawać począwszy od bardzo niewielkich ilości (np. pół listka cykorii) na początku raz dziennie. 3. Z każdym kolejnym dniem porcja zieleniny może być większa pod warunkiem, że trawienie nie uległo zaburzeniom. 4. Jeśli w ciągu 2 tygodni królik co dzień dostaje zieleninę w coraz większych porcjach i wszystko jest w porządku z kupkami - można uznać, że wstępne przyzwyczajenie do danego pierwszego rodzaju rośliny jest zakończone. 5. Przez kolejne dwa tygodnie niech co dzień dostaje już właściwe dzienne porcje danej zieleniny (np. moje króliki [Ziabak] jedzą co najmniej jedną całą cykorie dziennie na śniadanie lub kolację + inne warzywa w zależności co jest dostępne. W sumie ilość podawanej zieleniny jest niemal taka jak objętość królika... ale to oczywiście, jak już przejdzie się wszystkie kolejne "kroki") 6. UWAGA: cały czas trzeba obserwować trawienie! Krok trzeci w zmianach diety 1. Wprowadzamy kolejny rodzaj zieleniny - jak w przypadku kroku drugiego, jednocześnie nie rezygnując już z podawania tej do której był przyzwyczajony. 2. Zmniejszamy proporcjonalnie ilość podawanego granulatu. 3. Oczywiście siano i woda dostępne nieograniczenie. 4. UWAGA: cały czas trzeba obserwować trawienie! Krok czwarty w zmianach diety 1. Zakładając, że królik ma już w swoim jadłospisie kilka rodzajów zieleniny zmniejszamy nadal porcje granulatu, tak aby w rezultacie dzienna porcja nie przekraczała w sumie jednej płaskiej łyżki. 2. Porcje zieleniny do której królik jest przyzwyczajony powiększamy do ilości dostosowanej do apetytu i wielkości danego królika Krok piąty w zmianach diety 1. Jako dodatki i smakołyki wprowadzamy warzywa korzeniowe i owoce w ilościach nie większych niż paznokieć kciuka. 2. Obserwujemy kupki, bo niektóre owoce i warzywa nie są dobrze tolerowane przez króliki (jabłko, marchew) i trzeba to sprawdzić - w razie czego zrezygnować z podawania. 3. UWAGA: nie podajemy nigdy królikowi żadnych sztucznych przysmaków typu dropsy, kolby, chrupki itp. Rekomendowane przeze mnie rośliny, które podaję moim królikom i są dobrze przez nie tolerowane. Jadłospis różni się wiosną-latem i jesienią-zimą ze względu na dostępność roślin. Wiosna-lato: - nać marchwi - nać selera (korzeniowego) - liście rzodkiewki - mlecz - nać pietruszki (nie za dużo, bo ma dużo wapna) - seler naciowy - cykoria - sałata rzymska - kiełki słonecznika (nie za dużo bo tłuste) - brokuły (czasem) - jarmuż (nie za dużo bo ma dużo wapna) - liście kalarepy (nie za dużo bo mogą wzdymać) dodatki warzywne (wszystkie w ilościach przysmakowych): - korzeń marchwi - korzeń selera - korzeń pietruszki dodatki owocowe (jak wyżej): - jabłko - banan - mandarynka (oczywiście kawałeczek cząstki) Jesień-zima - ograniczam się do: - cykoria - seler naciowy - sałata rzymska - kiełki słonecznika (nie za dużo bo tłuste) - brokuły (czasem) dodatki warzywne (wszystkie w ilościach przysmakowych): - korzeń marchwi - korzeń selera - korzeń pietruszki dodatki owocowe (jak wyżej): - jabłko - banan - mandarynka (oczywiście kawałeczek cząstki) Opieka nad małym króliczkiem Opieka nad młodymi króliczkami (około 2 miesięcznymi) prawie nie różni się od opieki nad dorosłym królikiem. Zasadnicza jednak różnica tkwi w diecie. Młode króliki dopiero zaczynają rosnąć, dlatego potrzebują dużo pełnowartościowego pokarmu. Do 3 miesiąca życia króliczki powinny karmione być jedynie granulatem i siankiem. Przestrzegamy przed podawaniem jakichkolwiek warzyw, owoców lub zieleniny, gdyż ze względu na delikatny układ trawienny tych zwierząt, taka dieta może zakończyć się ostrą biegunką, która jest niebezpieczna dla zdrowia i życia królików. Granulat, którego nie należy mylić z mieszankami zawierającymi ziarna zbóż, podajemy króliczkowi dwa razy dziennie po jednej łyżce stołowej. Na rynku dostępne są również specjalne karmy dla juniorów, jednak nie zachodzi potrzeba kupowania takiego pokarmu. Sianko oraz woda powinny być dostępne dla królika 24 godziny na dobę. Pamiętajmy także, iż młode króliczki uwielbiają się bawić, są bardzo ciekawskie itd., dlatego musimy zapewnić im jak najwięcej ruchu. Pozwólmy maluchowi swobodnie pobiegać po mieszkaniu i wyszaleć się - pamiętajmy jednak o wcześniejszym zabezpieczeniu pomieszczeń! Od 3 miesiąca życia można zacząć wprowadzać do króliczej diety wszelką zieleninę. Jednak należy robić to bardzo powoli i ostrożnie. Zacznijmy najlepiej od niewielkiej ilości natki pietruszki, a następnie obserwujmy reakcję królika, czy przypadkiem nie wystąpi biegunka. Jeśli wszystko jest w porządku, można stopniowo zwiększać porcje i podawać je między głównymi posiłkami (granulat). Jeśli jednak wystąpiła biegunka, należy zaprzestać podawania tej zieleniny lub zmniejszyć podawaną ilość. Gdy oswoimy naszego króliczka z jakimś warzywem, czas na kolejne - zawsze pamiętając o powolnym i stopniowym dawkowaniu. W taki sposób po pewnym czasie będziemy mogli urozmaicać naszemu pupilowi dietę, podając różnorodne owoce i warzywa. Pamiętajmy jednak, by zielenina zawsze była świeża, umyta i osuszona. Wilgotne warzywa mogą prowadzić do biegunki, chyba, że powoli przyzwyczaimy królika do takiego jedzenia. Musimy zdawać sobie sprawę, iż królik nie jest zabawką. Wiadomo, iż każdy chciałby przytulać takiego małego, słodkiego króliczka, jednak nic na siłę. Nie należy ganiać królika, brać go na ręce i ściskać, jeśli tego nie lubi. Małemu króliczkowi należy okazywać dużo czułości poprzez delikatne głaskanie, gdy ten sam do nas przyjdzie. Króliczki uwielbiają, gdy ktoś o nie dba, sprząta w klatce, przemywa oczka, delikatnie czesze itd. Pozwólmy również na małe szaleństwo ze strony naszego pupila. Niech sobie skacze i biega jak oszalały po pokoju, w końcu jest młody i musi się "wyszumieć". Jednak już za młodu królik powinien być uczony czystości, aby później nie było problemów z zasikanymi podłogami, czy całym obobkowanym dywanem. Z czasem nasz króliczek będzie robił się coraz większy i większy. Dlatego z czasem należy ograniczyć porcje granulatu, zastępując to zieleniną. Pan Królik był chory... Co należy zrobić i o czym pamiętać w przypadku choroby naszego królika: 1. Zwrócić uwagę czy je i pije oraz czy załatwia swoje potrzeby fizjologiczne. 2. Wodę choremu podawać w miseczce, butelka wymaga "zapracowania" na kropelki płynu, a króliczek może nie mieć siły i ochoty tego robić. 3. W razie potrzeby przepajać wodą podawaną za pomocą strzykawki czy plastykowego zakraplacza bezpośrednio do pyszczka. Nie możemy dopuścić do odwodnienia. Zwykle weterynarz podaje dodatkowe płyny nawadniające w formie zastrzyku podskórnego lub kroplówki. 4. Dopilnować przyjmowania pokarmu. Podsuwać smakowite, zachęcające do jedzenia kąski. Pamiętać o uwzględnieniu w diecie dobrej jakości siana. 5. W przypadku kiedy króliczek odmawia jedzenia, bądź je bardzo mało, obowiązkiem opiekuna staje się karmienie go za pomocą strzykawki, czy plastikowego zakraplacza. Przygotowujemy "zupkę" w skład której musi wchodzić rozmoczony dobrej jakości (o dużej zawartości włókna pokarmowego) granulat w połączeniu np. z zupką jarzynową dla niemowląt (bez przypraw i oczywiście dodatków mięsnych) albo innym rodzajem pokarmu dobrze tolerowanego przez naszego królika, któremu możemy nadać konsystencję płynną - z zachowaniem zasad zdrowego rozsądku, nie przyprawiając naszego podopiecznego o dolegliwości żołądkowe. 6. W przypadku dużej ilości gazów w brzuszku można podać Espumisan, Esputicon lub Bobotic w kroplach w dawce dla niemowląt, bądź uzgodnionej z lekarzem weterynarii. 7. Jeśli występują trudności z wypróżnieniem - masujemy brzuszek delikatnie, okrężnymi ruchami, od strony żołądka w kierunku odbytu. 8. Zapewniamy swobodę ruchów. Jeśli nie jest to konieczne i nie ma żadnych związanych z tym zagrożeń - nie zamykamy królika w klatce. Ruch pomaga w trawieniu i wędrówce po jelitkach pokarmu a zmienne otoczenie stymuluje aktywność psychiczną i zapobiega wpadaniu w stan znieruchomienia i obojętności. 9. Dotrzymujemy towarzystwa choremu. Nie powinien być sam. Pamiętamy o codziennych pieszczotach, głaskaniu, przytulaniu, skrobaniu za uszkiem, przemawianiu naszym spokojnym, dobrze mu znanym głosem. Nie dokuczamy i nie robimy niczego na siłę (wyjątkiem jest tylko karmienie). Postępujemy zależnie od królika i jego charakteru, znanego najlepiej każdemu opiekunowi - czasami wystarczy siedzieć w pobliżu, czasami dobrze jest położyć się obok na podłodze. Nie ma w tym nic dziecinnego ani śmiesznego. W przypadku kiedy to my jesteśmy tym najważniejszym i jedynym towarzyszem naszego królika nasza obecność staje się szczególnie ważna. Pod tym względem króliki są podobne do nas ludzi - lubią czuć bliskość drugiej przyjaznej istoty, zwłaszcza w przypadku choroby. 10. Nie rezygnujemy. W ciężkich i innych wyjątkowych przypadkach to często upór opiekuna pozwala na przeżycie skazanemu przez innych na śmierć stworzeniu. Zawsze warto pytać innych, szukać pomocy wszędzie gdzie się da, wykorzystywać wszelkie informacje i wiedzę, wpadać na genialne pomysły - i nie poddawać się - do końca. Jeśli jesteśmy w stanie nawiązać z naszym "bratem mniejszym" (bądź siostrą) tę szczególną wieź o której nie mają pojęcia osoby nie mieszkające pod jednym dachem z czworonożnym towarzyszem - to razem możemy pokonać wszystkie trudności.                                                                                       ;) KOTKA :) (20:56) Proszę o komentarz

Brak tytułu

IMIONA DLA ZWIERZĄT: A Imiona dla psów, kotów : Abaj Abdullah Abi Abil Abram Adar Agat Agis Afro Ajaks Akryl Aksamit Aksel Alf Ali Alik Alom Amant Amber Amel Ami Amis Amon Amper Amor Amos Amstrad Antek Antoniusz Alan Aleks Apis Apo Apostrof Aramis Ares Argus Arni Atos Atylla Apsik Aramis Arbuzek Ares Argo Aron Asko Assan Astor Aston Assan Ataman Atlas Atos Axel Azafar Azar Azis AzorSuczki/Kotki: Abba Abdulla Abisynia Ada Adele Adula Afera Afra Aga Agaue Agis Aglaja Agna Aida Aisza Akaba Aksa Alegoria Alfa Alia Aliss Alma Alta Altea Arna Amata Ambra Amika Amanda Ana Andzia Anja April Arabella Arabka Aria Arnika Arwena Aryjka Asta Astra Atena Aura Ax Aysha Awia Aza Azja Azalia B Imiona dla psów, kotów : Baca Badi Bafi Baks Bakus Bajt Bambi Bambus Bambo Bamsej Bandzior Baniulak Banner Bantu Barabasz Bard Bari Barni Baron Barry Bart Bartek Bas Basket Basker Baster Baton Bazyli Babel Bej Bemol Ben Benon Bernard Berni Beru Bethoven Bill Bimber Bingo Blaki Bob Bobek Bobik Boksik Bolo Bols Bond Boni Boniek Bono Bonus Borek Borys Boss Bosman Boston Boy Bratt Bristol Brix Broj Brunet Bruno Brutus Bryslaw Brys Bubu Buffalo Bugi Bumel Bumer Burbon Bursztyn Suczki/Kotki: Baja Bajka Bakteria Balbina Barbett Bartek Beki Beksa Bella Bera Berenika Berta Beta Beti Beza Bianka Birka Bierka Blondi Bona Bonita Borówka Bossa Bramka Brenda Briana Bryza Bryzeida Buba Burma Busia C Imiona dla psów, kotów : Car Chaber Charlie Cedryk Cekin Celt Cent Cerber Cezar Champion Chucky (Czaki)Ciapek Conan Coris Cygan Cyngiel Cyklop Cyryl Czaban Czardasz Czarek Czarik Czart Czedar Czester CzifSuczki/Kotki: Capri Cardea Caress Celia Centa Czeko(ladka) Cindy Coco Cortina Chelsea Chrapka Cyga Cytra Cytryna Czata Czika Czili D Imiona dla psów, kotów : Dan Dement Demon Denar Del Delf Delfin Delio Dex Dexter Diament Dick Diego Dingo Dino Dizel Dodek Dodzej Dolar Donald Dori Dozdik Drab Dragon Drako Drops Drupi Dubai Dudi Dudek Dunio Dyzio Dziubek Dzasper Dzeki Dzery Dzester Dzim Dzinks Dzinek DzokerSuczki/Kotki: Daga Daisy Dama Danae Dalia Dela Delta Demeter Demi Dera Dike Diana Dona Dora Doris Dosia Doti Draka Dziunia Dzaga Dzana Dzasmina Dzina Imiona dla psów, kotów : Eachtought (Icztacz) Eadrom Eagle (Igyl) Earl (Erl) Earl Grey (Erlgrej) Earl Marshal (Erlmarszal) Earlobe (Erlob) Earp Earth (Ert) Ease (Iz) Easter (Ister) Eastman (Istman) Easton (Iston) Easy (Izy) Eaton (Iton) Ebanezer (Ebeznzer) Ebbe Eberhart Ebert Ece (Ejs) Echo Eclipse (Eklips) Ed Eden Edgar Edge (Edz) Edi Edison Editor Edo Edsel Edward Edwin Edy Effie (Efi) Efrem Egad Egbert Egenios Egghead (Eghed) Eggnog Eggo Eggshell (Egszel) Ego Ego Ehder (Ehder) Eiffel (Ejfel) Eiko Einar Einstein (Ejsztajn) Eir Eirleach (Eirlicz) Eisenhower (Ajzenhaler) Eisk (Ejisk) Ekkho (Ekczo) Eksces Ektor El Lupo El Misti El Paso Elam Elbow (Elbol) Eldorado Elek Electrical (Elektikal) Elektron Elf Eliasz Elis Elixir Ellington Elliot Elman Elmar Elmer Elmo Eloir (Eloj) Elrond Elroy Elsabully (Elzabuli) Elsinore (Elsinior) Elton Elvine (Elwin) Elvis Elwood (Ellód) Emanuel Emar Embargo Embark Ember Embers Emboss Embrown Emek Emerald (ang. szmaragd) Emerson Emix (Emiks) Emil Emilio Eminem Emir Emmet Emmit Emrick (Emrik) Emu Encore (Enkor)Ender Endre (Endre) Endy Energizer (Enerdzajzer) Enfis Enkidu Enok Enovid Enrico (Enriko) Enter Enzo Eos Eoxy Epcot (Epkot) Epic Epilogue (Epilog) Epon Epos Epson Epstein (Epsztejn) Equinox (Eklinoks) Eramis Erato Erek Erg Ergo Eryk Erich (Ericz) Erkek Ermann Ernest Ernie (Erni) Eroll Eros Erulus Suczki/Kotki: Eaga (Iga) Eagan (Igan) Ebba Ebi Eboney (Ebani) Ecka Eclair Ecru Ecstasy Eda Edina Edith (Edit) Editha (Edita) Edweena (Edwina) Eevee (Iw) Eeyore (Ejore) Efendi Effi Efra Efsane (Efsejn) Egan Egia (Edzia) Eida Eika (Ejka) Eile (Ejli) Eilish (Ejlisz) Eira Eisdeacht (Ejsdacz) Eiteall (Ejtil) Eja (Ejderka) Ejka Ejma Ekayla (Ekajla) EKG Ejderha (Ejdecza) Ekstra Elaby (Elabi) Elaine (Elejn) Elba Eldridge (Eldricz) Elea Eleanor (Elenor) Elective (Elektriw) Electra Eleni Eleusis (Elusis) Elfa Elfin Eli Elijah Elin Elisa Elisabet (Elizabed) Elisavet (Elisejwt) Elisha (Elisza) Elite Elizabeth (Elizabet) Elka Elke Elle (El) Ellen Ellery (Eleri) Ellie (Eli) Ellis (Eliz) Elly May (Elimey) Elope (Elop) Elpi Elsa Elsbeth (Elsbet) Elschen (Elszen) Else (Elis) Elsie (Elsi) Elska Elvira (Elwira) Elvire (Elwir) Elysia (Elisia) Elysium (Elyzium) Elza EM E-Mail (Imajl) Embla Emelda Emi Emilia Emily Emis Emka Emlyn (Emlin) Emma Emmeline (Imelin) Emmy (Emi) Emmylou (Emilu) Empire (Empajer) Emylu (Emilu) Ence (Ens) Enchilada (Enczilada) Endeis (Endejs) Enea Enema Energy (Enerdzy) Engy (Endzi) Enigma Enki Enno Ennui Enoive (Enojw) Enola Enstine (Enstin) Enya (Enia) Eolach (Eola) Epona Eponas Eponia Epsylon Equity (Ekliti) Era Erin Eris (gr. bogini niezgody) Ergane (Ergan) Eryka Erna Ernestine (Ernestin) Eroka Erolka Erzuli Esa Escalante (Eskalante) Escher (Eszer) Eska Eskada Eski Eskil F Imiona dla psów, kotów : Fafik Fart Faworek Feliks Feniks Fester Fidel Fido Fifi Figaro Fil Filip Filon Filus Fin Fiodor Flap Flash Flik Foks Foksi Fokus Forest Fergus Fornir Foster Fred Frodo FuksSuczki/Kotki: Fano Fara Febe Fedra Ferro Festa Figa Fila Finka Fiona Fiszka Fizi Florina Foka Fraszka Frezja Frytka Fuga Funia G Imiona dla psów, kotów : Gabor Gacek Gagatek Gaj Gambit Gapi Gargamel Garry Gawel Globus Gobi Gogol Goldi Goran Gordon Graf Grant Grek Grom Gryf Gryps Gunar Gumis GwidoSuczki/Kotki: Gabi Gaja Gama Gamza Gala Gapa Gemma Gerda Giga Glinka Goja Goldie Gracja Gratka Greta Groza Gryzia Grusia Gucia Gunia Gwiazda H Imiona dla psów, kotów : Hades Haker Han Hanibal Hapsiu Harley Harpagan Harpi Harry Hator Hazard Heban Hektor Herezja Hermi Heros Hipcio Hipokrates Hobi Homer Hunter Huwer Huzar HyzioSuczki/Kotki: Halszka Helga Hekate Hera Hexa Himera Holi Horka Hrabina Hortensja Huba Hybryda I Imiona dla psów, kotów : Ibis Idaho Idis Igor Igrek Ikar Iksjon Iloraz Imago Imbir Imperator Impuls Inteligent Issos Iwan Iwar IwoSuczki/Kotki: Ibi Ibiza Ida Idalia Iga Iguana Ika Ikra Iliana Imka Inka Ira Irlandia Irma Iryda Islandia Ismena Issa Iza J Imiona dla psów, kotów : Jacky Jago Jantar Jasyr Jazz Jelcyn Jim (Dzim )Jotek JowiszSuczki/Kotki: Jaga Jagoda Jamajka Jawa Jeny Joga Jorka K Imiona dla psów, kotów : Kabelek Kacper Kaj Kajtek Kaktus Kammar Kangur Kaprys Kapsel Karat Kargul Karlson Karmelek Karo Karus Kastor Kedziorek Keks Kevin Kiler Kim King Klakson Kleks Klem Klusek Kobi Koks Kolt Kombi Kongo Koper Koral Korek Korel Krok Kruczek Ksiaze Kuba KubekSuczki/Kotki: Kaja Kala Kalka Kama Kara Kari Karma Karo Kartagina Kassi Kawa Kita Kiwi Klamka Klara Klarysa Klemencja Kleopatra Klimka Klusia Kobra Koka Kolejka Kora Korka Korsa Kornwalia Kosa Kredka Kropka Kruszyna Ksena Kulka Kysa L Imiona dla psów, kotów : Lando Lake Largo Lasek Lenni Leo Leon Leper Lester Lewek Lisek Lizak Lizard Lobo Lolek Lora Lord Lucek Ludek Luk Lukas Luksus Lukus LupusSuczki/Kotki: Lady Laluna Lassi Lawa Lea Leda Lena Liana Lida Lilu Lima Lina Linda Liwia Lodzia Lola Lolita Lucy Luka Luna Lusia L Imiona dla psów, kotów : Lapa Lapus Latek Lazik LobuzSuczki/Kotki: Lajka Lapa Lasia Latka M Imiona dla psów, kotów : Maciek Mafi Major Maj Maks Mandaryn Mar Marcel Marej Markiz Marley Marlon Marszczek Martin Matrix Maxi Mecenas Medo Melon Miki Mikado Mikor Mikrus Mikus Milion Mingtong Mini Minius Misiek Misio Miszket Mistrz Mobi Mobil Morda Morf Morus Morgan Mozart Muniek Murzynek MuszkieterSuczki/Kotki: Mabi Mafra Magnolia Maja Mala Malta Mapa Mara Marka Maskotka Medea Meduza Meff Megi Meli Melodi Messalina Mija Mila Milka Mimoza Mini Milo Mirra Mirabelka Miranda Mirella Misia Misza Mojra Mona Morka Mrówka Mucha Mufka Murka Mysia Myszka Imiona dla psów, kotów : Nash Nefryt Nelson Neon Nepal Nero Neroslaw Ness Nestor Niki Niko Nobel Noel Norman Nosacz Nugat NylonSuczki/Kotki: Nabi Nacia Nadin Nala Nalewka Nana Nandzia Narewka Nati Natka Negra Nefra Nefret Nel Nelina Nelly Neo Nereida Neska Nika Niki Nola Nora Nostalgia Noxa Nuka Nuta Nutella Nutka Nycha O Imiona dla psów, kotów : Obi Obelix Odi Odyn Odys Ogonek Olaf Oleander Oliwer Oliwier Omar Ores Orli Orlando Orzech Oscyp Oskar Otak OtelloSuczki/Kotki: Ochra Oka Oktawia Olga Oprysia Osia P Imiona dla psów, kotów : Paco Pacio Pagaj Palo Pampers Papi Parys Pascal Pastel Pawlak Pazur Pazurek Paczus Pedro Pepsi Pimpek Pimpus Pikus Pimpel Pirat Pluszaczek Pluto Poker Polo Pongo Portos Potwór Pluto Princ Prezes Protazy Pucek Puchatek Pudzio Puk PuszekSuczki/Kotki: Pacia Pallas Palemka Panczita Panda Parada Pasja Pat Pchelka Pepi Pera Perelka Persia Pestka Petra Pika Pikusia Pipi Polcia Presta Popi Psotka Puma Punia Pusia Pysia R Imiona dla psów, kotów : Rabarbar Raf Rambo Ramis Ramus Ramzes Ralf Rex Reksio Rektor Rembrandt Remi Remik Reno Rid Rik Riki Riko Rimi Ringo Rino Robin Rockefeller Rodan Roj Roki Ronny Rottik Rower Ruben Rubin Rudek Rudi Rudy Rudzik Rufio Rufus RywalSuczki/Kotki: Raksa Rama Rayla Rebeka Rema Reni Rewka Rida Rita Roma Rokita Rosa Rota Rowena Rovika Roxa Rubi Ruda Ruta Ruti S Psy: Sajgon Salem Sam Samson Sara Saturn Selim Senator Semir Sezam Simba Sinister Sipek Skiner Skip Smyk Sniper Snoopy Solo Sparky Spencer Spidi Spot Sprinter Star Supelek Szafirek Szanti Szarif Szarik Szark Szef Szeryf Szkwal Szlaban Szrek Szogun SwirusekSuczki/Kotki: Saba Sabi Saga Sake Salome Samanta Samba Sana Santa Santana Sara Sawa Selma Sepi Shella Simba Sisi Sonia Sowa Stacja Suma Suza Suzi Szelma Smieszka Sniezka Sruba Szanti Szeherezada Sznurówka Szysia T Psy: Tabasco Tajfun Talar Tales Taner Tao Taps Taros Tarot Tarzan Tedi Tekila Teksas Tenor Terri Terro Tey Tigra Timbo Timek Timon Tino Tobi Toffi Togo Tokaj Tolek Toni Toy Torn Trol Tungo Tupet Tuptus Tutus Tyson TytusSuczki/Kotki: Tabby Tajga Tara Tasia Taura Teba Tekila Tekla Telma Tessa Teta Tina Tilli Tita Tola Topcia Topsi Tora Torri Tosia Tossa Tova Tradycja Triksi Tropka Tunia U Imiona dla psów, kotów : Uchacz Umbo Ural Urwis UziSuczki/Kotki: Umbra Uma Umitella Unia Urka Uta Uza W Imiona dla psów, kotów : Vasco Vigo Virus Wicher Wigor Wip Wirus Wolwerin Worek Wow WyciorSuczki/Kotki: Walencja Walentynka Wega Wena Wera Werbena Vega Westa Vicky Wiola Wiwa Viviana X Imiona dla psów, kotów : Xoren Xaver Xandor Xendo Xenor Xevor XylonSuczki/Kotki: Xena Xara Y Imiona dla psów, kotów : Yaro Yogi YorkSuczki/Kotki: Yaga Yakamoko Yakima Yenna Yoko Yoyo Yuka Yura Z Imiona dla psów, kotów : Zaraz Zbój Ziomek Zmyk Zefir Zoran Zorek Zorin Zorro Zyggi ZukSuczki/Kotki: Zadra Zara Zaraza Zasadzka Zebra Zelda Zula Zuzia Zyta Zabka

MOJE ULUBIONE ZWIERZAKI TO CHOMIKI I KRÓLIKI  NA POCZĄTEK TROCHĘ O CHOMIKACH : Chomik dżungarski: Chomik dżungarski (łac. Phodopus sungorus) podobnie jak chiński jest chomikiem karłowatym i ma na grzbiecie pręgę. Jest jednak bardziej zaokrąglony od chomika chińskiego i znacznie mniejszy od chomika syryjskiego. Długość ciała chomika dżungarskiego wynosi do 9 cm, ciężar ciała 30-40g. Grzbiet jest jasnopopielaty z zaznaczoną ciemną pręgą biegnącą od czoła do nasady króciutkiego ogonka, spód zawsze jest jaśniejszy od grzbietu. W naturalnym środowisku chomik ten przybiera w okresie letnim ciemniejsze barwy futerka - grzbiet jest szary a brzuszek biały. Zimą futro bardzo jaśnieje. Trzymany w domu, przez cały rok jest maści szarej. Naturalne środowisko dżungarków to stepy i tundry Syberii Zachodniej. Tam sobie żyją wesoło na wolności nie zapadając w sen zimowy i wykazując dużą aktywność przez cały rok. Chomik dżungarski jest bardzo żywym, lecz nerwowy zwierzątkiem, przez co trudniej się oswaja. Za to jest łatwy w hodowli – polecany początkującym. W przeciwieństwie do chomika syryjskiego, chomiki dżungarskie są bardzo przyjazne. Żyją w grupach. Można je trzymać razem, pod warunkiem, że są do siebie przyzwyczajone od wczesnego dzieciństwa, czyli pochodzą z jednego miotu i nigdy nie były rozłączone. Znakiem cechującym grupę jest zapach. Chomiki należące do innej grupy są po prostu zwalczane. Płodność dżungarków jest stosunkowo wysoka. Samica w ciągu roku rodzi 3 do 7 razy przeciętnie 4 do 7 młodych. Ciąża trwa 21 dni. Chomiki osiągają dojrzałość płciową po upływie 1 - 2 miesięcy. Chomik dżungarski żyje w niewoli do 3 lat.   Chomik dżungarski - zestawienie Rozmiary 9 cm, ciężar ciała 30-40 g Długość życia 2-3 lata Terrarium minimalne 30x20x20 cm Aktywność dzienna Pokarm roślinny z małym dodatkiem zwierzęcego Temperatura pokojowa Wilgotność 50-60% Dymorfizm płciowy widoczny Polecany dla początkujących Uwagi szybko się oswaja                           Wybór i kupno chomika: W celu dokonania wyboru, jaki chomik najbardziej nam odpowiada, należy odwiedzić kilka sklepów zoologicznych - tu wybór tych zwierzątek jest często dość duży. Zapoznać się z opisem różnych gatunków (różnorodność gatunków) . Zastanów się, jaki chomik odpowiada Twoim potrzebą, czy ma być to samiec, czy samiczka, a może parka. Jakiej powinien być maści, jakiego gatunku. Jeśli decydujemy się na zakup chomika, to najlepiej udać się do sklepu zoologicznego raczej popołudniową porą. Chomiki wtedy budzą się i łatwiej je poobserwować. Sklep powinien charakteryzować się czystością ogólną oraz czystością pomieszczeń, w których przebywają zwierzęta. Wybierając chomika, powinniśmy kierować się jego wyglądem i zachowaniem. Zdrowy chomik powinien mieć czystą, zadbaną i lśniącą oraz suchą bez ubytków sierść, czystą skórę bez żadnych zmian, czyli krost, wyprysków czy narośli. Nie powinien też być podrapany lub pogryziony. Uszka powinny być sterczące, a oczka wypukłe i błyszczące nie posklejane, bez żadnego ropnego wysięku. Podobnie nosek – suchy, bez wysięków. Chomik nie powinien być apatyczny lecz czujny, powinien żywo reagować na ruch. Chomik przez nas wybrany powinien zostać „zapakowany” przez sprzedawcę do tekturowego pudełka z dziurkami wentylacyjnymi. W czasie transportu trzeba bardzo uważać na pudełko i jego bardzo żywą zawartość. Na przyszłość można zaopatrzyć się w plastikowy transporter służący specjalnie do przewozu takich zwierzątek. Nawet, jeżeli kupujemy tylko jednego chomika, powinniśmy znać jego płeć. Determinuje ona pewne cechy charakteru i zachowania. Samice chomików pręgowatych, syryjskichka, powinniśmy znać jego płeć. Determinuje ona pewne cechy charakteru i zachowania. Samice chomików pręgowatych, syryjskich, Campbella wskazują większy temperament od samców i zazwyczaj są bardziej agresywne. Żyjąc niegdyś na wolności musiały same wychowywać młode i bronić je przed wrogami. W przeciwieństwie do większości gatunków ssaków samiczka chomika wydziela bardziej intensywny zapach niż samiec, znakuje w ten sposób swoje terytorium. PORADA: Przed kupnem chomika kup i przygotuj klatkę lub akwarium – pomieszczenie, w którym będzie mieszkał. (pomieszczenie)   Jeden czy kilka? Chomiki dżungarskie można trzymać parami pod warunkiem, że jest to rodzeństwo z tego samego miotu albo, gdy połączyło się dwa chomiki w młodym wieku. Nie należy ich wówczas rozdzielać nawet na kilka godzin, ponieważ może zabraknąć najważniejszego znaku rozpoznawczego, jakim jest zapach. Chomiki zaczną się gryźć. Ale nawet jeżeli rodzeństwo nigdy nie było rozłączone, to może dojść do kłótni. Nawet dżungarki z tego samego miotu nie zawsze darzą się sympatią. Dominujący chomik zacznie zabierać słabszemu jedzenie i wypędzać go z gniazda. Może go również dotkliwie pogryźć. Trzeba uważać. Jeśli więc zdecydowałeś się na ich hodowlę, pamiętaj, że każdy z chomików będzie musiał mieć swoje własne pomieszczenie. PORADA: lepiej, jeśli klatki stoją niezbyt blisko siebie. Moja samiczka staje się bardzo nerwowa, kiedy w pobliżu poczuje zapach innego chomika. Jeżeli chcemy rozmnożyć chomiki (hodowla) to należy umieścić samicę w klatce samca i obserwować. Jeżeli samica zachowa się agresywnie wobec samca, należy je natychmiast rozłączyć. Rozdzielone chomiki można po kilku dniach spróbować na nowo połączyć. Należy je wpuścić do wymytej klatki z wsypanymi nowymi trocinami. W ten sposób żaden z chomików nie czując znajomego zapachu nie będzie uważał, że jest "u siebie" i nie będzie próbował pozbyć się intruza. By odwrócić uwagę chomików od siebie, możemy wymieszać z wiórami niewielką liczbę jakichś smacznych nasion. Połączenia należy dokonać w dzień, kiedy chomiki są ospałe i mniej chętne do walki.            WYMAGANIA U CHOMIKÓW Zanim kupisz chomika, zastanów się czy sprostasz jego wymaganiom. Jest malutkim zwierzątkiem, ale wymaga poświęcenia wiele czasu, jest bardzo delikatny, przez co wymaga bardzo starannej opieki. Przed dokonaniem zakupu upewnij się, że chomik nie będzie niechcianym lokatorem, czy nie będzie przeszkadzał któremuś z domowników, czy nikt w domu nie jest uczulony na sierść chomika. Czy będzie akceptowany przez inne zwierzęta mieszkające w Twoim domu. Jeśli już masz np. kotka, to czy chomik będzie bezpieczny. Jeśli kupujesz chomika dziecku, upewnij się, że Twoje dziecko wie, że chomik to nie zabawka, którą można ściskać lub tarmosić i zmuszać do tego co jest dla niego nienaturalne. Chomiki są bardzo delikatne i wrażliwe, polecane są dla dzieci od 8 roku życia. Zwierzątka wyzwalają w dziecku pozytywne uczucia i ma dobry wpływ na jego rozwój emocjonalny. Dziecko w ten sposób uczy się odpowiedzialności. Gdzie postawisz klatkę lub akwarium, w którym będzie mieszkał chomik? Czy jest to miejsce, w którym chomik będzie mógł spokojnie spać w ciągu dnia a w nocy hałasować? Musisz pamiętać o tym, że chomik ma bardzo wrażliwe uszka i nie może przebywać w pomieszczeniach z np. głośną muzyką czy innymi hałasami, a do snu potrzebuje absolutnego spokoju. W nocy natomiast potrafi sam nieźle hałasować, więc postaw go w miejscu, w którym nikomu nie będzie przeszkadzał. Chomiki nie znoszą również dymu papierosowego (miejsce na klatkę) Czy masz odpowiednio dużo miejsca nie tylko na terrarium, ale również na wybieg – niezbędny, by chomik pod okiem właściciela mógł sobie pobiegać i pobawić się? Koniecznie trzeba go bacznie obserwować, żeby nie przegryzł kabli elektrycznych – co zazwyczaj kończy się śmiercią zwierzątka, a także, żeby nie zakradł się do np. naszych ubrań, bo tu może sobie uwić bardzo cieplutkie i przytulne gniazdko. Jak dużą możesz zapewnić mu klatkę? – Im większa tym lepsza – chomik może swobodniej się poruszać. Wymagane minimum to rozmiar 20 x 30 x 30. Klatka jest lepsza niż akwarium, ponieważ chomiki uwielbiają się wspinać, a klatka może im to zapewnić. Czy będziesz miał czas, żeby zajmować się chomikiem przynajmniej przez godzinę dzień w dzień – tak długo jak długo zwierzątko będzie pod Twoją opieką? Czy będziesz pamiętał o czyszczeniu jego klatki i codziennym karmieniu, czy nie odejdzie po jakimś czasie w zapomnienie, jak niechciana zabawka? Pamiętaj o tym, ponieważ takie zwierzątko, które jest zamknięte w klatce i nikt się nim nie opiekuje – dziczeje i w umiera z samotności. A co czasie wyjazdu na urlop? Czy chomik będzie miał w tym czasie dobrą opiekę? Chomik może zostać sam do 4 dni, jeśli ma zapewniony w tym czasie dostęp do świeżej wody i nie psującego się pokarmu. A co będzie jeśli wasz podopieczny zachoruje? Czy będziecie w stanie opiekować się nim i ponosić koszty leczenia zwierzątka? Pamiętaj - masz możliwość urządzić chomikowi życie zapewniające mu spokój i radość. Pomieszczenie dla chomika Chomik może mieszkać w klatce, akwarium lub plastikowym pojemniku. Każde z nich ma swoje wady i zalety. Klatka jest najlepsza, ponieważ chomik może się wspinać – bardzo to lubi. Powinna być jak największa, żeby chomik mógł bez problemów biegać. Klatka może być metalowa z plastikową kuwetą, wymiary minimalne to 20 x 30 x 30 cm (dł x szer x wys) – najlepiej piętrowa. Kraty powinny być poziome i stanowić gęstą siatkę, bez żadnych większych szpar (węższe odstępy dla dżungarków) wykonaną z nieszkodliwego i trudnego do przegryzienia materiału (np. metalowe pręty, ocynkowana siatka). Plastikowa kuweta stanowi podłogę – możliwość odczepienia jej od reszty ułatwia czyszczenie jej. Różnorodne klatki są do nabycia w dobrze zaopatrzonych sklepach zoologicznych. Są to klatki przeznaczone specjalnie dla wybranego typu gryzoni. Wyposażone są one zwykle w różne akcesoria umożliwiające chomikom zabawę. W sklepach spotyka się klatki z metalowych prętów pokrytych tworzywem sztucznym lub pomalowanych specjalną nieszkodliwą farbą – te są najbardziej polecane, są one bardzo dobre. Zwrócić uwagę należy na wielkość szpar pomiędzy prętami, gdy są za duże chomik może się przecisnąć Porada: Jeżeli w klatce są pięterka zrobione z prętów to lepiej przewlec między nimi np. nie chlorowany papier, żeby chomik mógł swobodnie się poruszać. W innym przypadku nóżki będą wpadały mu między szczebelki.   Akwarium - nie ma prętów i lakieru, ale jest mało przewiewne i nie można go całkiem zamykać Powinno więc być wyższe, żeby chomik nie mógł się wydostać. Należy również zwrócić uwagę, aby elementy wyposażenia nie stanowiły dogodnej dla chomika drabiny – mogą pomóc mu w ucieczce. Można dokładniej obserwować chomika przez szybę.   Podobnie jak akwaria - pojemniki plastikowe ograniczają możliwość wspinaczki, i również mają małą cyrkulację powietrza. W dużym terarrium (80 x 40 x 25-30cm) można umieścić dżungarki . Należy zapewnić mu możliwość wspinaczki i zabawy za pomocą gałązek i specjalnych drabinek, można umieścić kołowrotek. Tak przygotowane terrarium należy przykryć specjalną siatką, żeby zwierzątko nie uciekło. Terrarium nadaje się tylko dla chomików karłowatych. Dla chomika syryjskiego nie jest polecane. Chomiki syryjskie trzymane w terrarium chorują i żyją krótko. Miejsce na klatkę W miejscu, gdzie zamierzamy umieścić klatkę zamieszkałą przez chomika, powinna być temperatura najbardziej komfortowa dla chomika, czyli 20 - 22 °C oraz wilgotność ok. 40 - 50 %. UWAGA: przy temperaturze poniżej 10°C chomiki zapadają w sen zimowy, podczas którego trudno odróżnić czy chomik żyje czy jest martwy. W zasięgu klatki nie powinno być żadnych rzeczy, które by mogły posłużyć za materiał do budowy gniazda. Porada: Wszystko, co będzie w pobliżu łapek i pyszczka, chomik będzie próbował sięgnąć. Kiedyś obok klatki zostawiłam małą foliową torebkę. Chomik ją wypatrzył i wciągnął do klatki, nim się spostrzegłam, cały był w nią zaplątany i nie wiele brakowało a byłby się udusił. UWAGA: Obok klatki nie mogą wisieć żadne przewody elektryczne, ponieważ mogą zostać przegryzione. Nie mogą stać w pobliżu żadne rośliny (np. kwiaty w doniczkach) – mogą być trujące. Klatka nie powinna stać w miejscu nasłonecznionym (np. na parapecie okna czy w pobliżu gorącego grzejnika) lub w narażonym na przeciągi – otwarte okna i drzwi. Trzeba o tym koniecznie pamiętać tak zimą jak i latem. Pamiętaj o swoim zwierzątku zimą, kiedy funkcjonują kaloryfery i może być zbyt gorąco lub otwarte okno może spowodować poważny spadek temperatury oraz przeciąg. Pamiętaj również latem, kiedy otwieramy okna, bo jest zbyt gorąco – powstaje przeciąg lub też duże nagrzanie pomieszczenia i wzrost temperatury. Gryzonie bardzo ciężko znoszą temperaturę powyżej 30 °C. Najlepiej, gdy ich klatkę umieścimy w najciemniejszym miejscu pokoju i zapewnimy im spokój. W okresie przejściowym, między końcem lata aż do połowy jesieni, kiedy jest już dosyć chłodno a kaloryfery szczególnie w blokach jeszcze nie grzeją, należy klatkę umieścić w najcieplejszym miejscu, ponieważ w tym okresie chomik jest najbardziej podatny na przeziębienia. UWAGA: Nagłe zmiany temperatury lub przeciągi mogą spowodować chorobę (np. zapalenie płuc) a nawet śmierć naszego podopiecznego. Co powinno znajdować się w klatce czyli wyposażenie Kołowrotek (karuzela) Miska z jedzeniem Poidełko – zawsze ze świeżą wodą Domek – sypialnia i spiżarnia Toaletka lub słoik Trociny, sianko – kupione w sklepie zoologicznym lub liglina nabyta w aptece.   Porządkowanie klatki Chomiki są z natury bardzo czystymi zwierzątkami, wiele czasu spędzają na myciu się i pielęgnacji własnego futerka. Czują się dobrze jedynie w czystej klatce. Chomika nie wolno kąpać – pochodzi z suchych terenów i nie jest przyzwyczajony do wodnych kąpieli. Gorąca woda całkowicie wystarczy do mycia klatki i przedmiotów się w niej znajdujących – nie używajmy więc żadnych płynów czyszczących ani innych środków w tym celu. Jedynie, gdy chomik jest chory lub ma biegunkę należy zdezynfekować klatkę. W tym celu należy użyć dostępny w handlu zoologicznym środek do dezynsekcji dla małych zwierząt i stosować się dokładnie do opisu. Po umyciu środkiem dezynfekującym trzeba wszystko dokładnie wypłukać gorącą wodą. Czyszczenie klatki: Codziennie wymienia ściółki tam gdzie chomik się załatwia i podajemy świeżą wodę Wyżucamy resztki mokrego pokarmu z dnia poprzedniego Wkładamy świeży soczysty pokarm kontrolujemy stan legowiska i ewentualnie sprzątamy sprawdzamy stan zdrowia chomika raz na tydzień wymieniamy całe podłoże plastikową kuwetę, domek i całe wyposażenie klatki myjemy gorącą wodą wymieniamy ściółkę w legowisku – pozostawiając część zapasów dokładnie myjemy miseczki i poidełka – można je wyparzyć Wyposażenie chomiczego mieszkanka: Kołowrotek Kołowrotek (karuzela) – chomiki potrafią w nich biegać niemal bez przerwy. Przy kupnie należy zwrócić uwagę na budowę kołowrotka. Powinien on lekko się obracać, aby chomik bez problemów mógł z niego korzystać. Uważać powinniśmy również na konstrukcję i materiał, z jakiego jest kołowrotek wykonany. Najlepiej, żeby kołowrotek był wykonany z plastiku (jest wtedy lekki), z zasłoniętymi szparkami między szczebelkami, wówczas chomikowi nie będą wpadały nóżki. Można również samemu zasłonić –przetykając papier. UWAGA: Gdy chomików jest więcej i wszystkie chcą korzystać z kołowrotka, należy bardzo uważać, aby chomik biegnący w kołowrotku nie ścisnął innego, który akurat będzie wychodził lub wchodził. Najlepszy, aby zapobiec takim wypadkom, jest kołowrotek przykręcany do ściany klatki, otwarty całkowicie z jednej strony – reszta zabudowana. Kołowrotek mocowany z jednej strony jest dość luźno osadzony, przez co hałasuje. Piski można usunąć smarując oś olejem roślinnym. Można również kupić kołowrotek stojący. Ściółka Na dnie klatki należy umieścić trociny, aby tworzyły warstwę grubości 2-3cm. Można też dodać siano albo inne materiały, z których chomik wymości sobie legowisko. Mogą to być szmatki, specjalna wata, papier (nie chlorowany). W przypadku uczuleń zwierzątka na wyżej wymienione materiały, można użyć liści drzew owocowych. Tutaj należy pamiętać o bardzo dokładnym umyciu liści w gorącej wodzie i wysuszeniu oraz o tym, aby nie były to liście z drzew rosnących blisko ulicy a także, żeby nie były pryskane żadnymi środkami chemicznymi. Muszą to również być liście zdrowe. UWAGA !!! Nie wolno sypać brudnego piasku, ziemi czy żwirku dla kotów Wiórki mogą wywoływać różne alergie wiórki z drzew sosnowych na dłuższą metę mogą okazać się szkodliwe dla naszego pupila – szkodliwe są substancje aromatyczne – fenole wydzielane przez świeże drzewo zwykła wata nie nadaje się jako podłoże dla gryzonia, ponieważ jej włókna mogą owijać się wokół kończyn zwierząt, zaciskać i powodować niedokrwienie, a z czasem obumarcie. Poidełko Butelka (najlepiej plastikowa) zawieszona do góry dnem na jednej ze ścian pomieszczenia. Poidełko zakończone jest zgiętą metalową rurką, w środku której mieści się kulka dozująca płyn pijącemu chomikowi. Podawana woda powinna być przegotowana i ostudzona – zmieniana maxymalnie co 3 dni. Poidełko jest o wiele lepsze, niż podawanie chomikowi wody w miseczce. Mój chomik wodę z miseczki ciągle wylewał i miał mokrą ściółkę. Trzeba było dużo częściej ją wymieniać niż normalnie. Podobna sytuacja zaistniała, gdy któregoś dnia poidełko się popsuło i cała woda wyciekła do pomieszczenia. Trzeba sprawdzać, czy woda z poidełka nie wysieka, ale również czy w ogóle leci, czy chomik będzie mógł pić. Miseczka Można kupić w sklepie zoologicznym – specjalną dla gryzoni – plastikową lub ceramiczną i ustawić wewnątrz klatki tak, żeby chomik nie wsypywał do niej trocin. W miseczce zazwyczaj zostaje to, co chomik najmniej lubi lub w ogóle tego nie je. Po tym możemy się zorientować, co mu najbardziej smakuje. Pokarm zazwyczaj jest przenoszony przez chomika w pobliże jego legowiska. Tam sobie tworzy spiżarnię. Spiżarnię i miseczkę należy regularnie kontrolować i czyścić, dbać o to aby nie pozostawały żadne popsute czy spleśniałe resztki. Domek Chomik musi mieć ustronne miejsce, w którym może się schować i czuć się bezpiecznie. Do tego celu służy domek - sypialnia. Dla dżungarków najlepszy będzie domek dla myszy – do kupienia w sklepach zoologicznych. Do nabycia są domki drewniane bądź plastikowe. Przy zakupie plastikowych należy zwrócić uwagę, czy domek ma więcej niż 2 otwory, w innym wypadku w domku nie będzie odpowiedniej cyrkulacji i zwierzątko może szybko zacząć chorować. Domek drewniany pod tym względem jest bardziej praktyczny. Jednak niebezpieczeństwo tkwi w tym, że chomik chowa do domku swoje zapasy. W przypadku mokrych cząstek (np. jabłko) drewno domku może pochłonąć wilgoć i może rozwinąć się bardzo niebezpieczna dla chomika pleśń. Wybrany domek musi być również odpowiednio duży, aby chomik mógł się w nim zmieścić razem ze swoim gniazdem i spiżarnią. A także powinien być łatwy do czyszczenia przez właściciela. Pamiętajmy o tym, że chomik gromadzi w domku swoje zapasy, dlatego codziennie należy wyjąć z niego resztki oraz zmieniać ściółkę. W przypadku domku z unoszonym lub całkiem zdejmowanym dachem w czasie upałów będzie można otworzyć domek od góry, aby chomiczkowi było chłodniej. Domek można wykonać samemu, na przykład z połówki skorupy orzecha kokosowego z wyciętym otworem wejściowym. Można również postawić odwróconą do góry dnem doniczkę pamiętając wcześniej o wycięciu otworu. Zabawki Chomik lubi się bawić, nie potrafi siedzieć bezczynnie, dlatego powinniśmy dać mu, w miarę możliwości, jak najwięcej urządzeń do zabawy: drabinki, rolki papierowe, pudełka, patyki (niezbyt ostre gałązki z drzew owocowych). Można również kupić w sklepach zoologicznych różnego rodzaju gotowe rury i sprężyny. Do zabawy chomik może dostawać również pudełko plastikowe z piaskiem specjalnym dla gryzoni.                                           Oswajanie chomika Łatwość oswojenia chomika zależy w dużej mierze od jego charakteru i naszego podejścia. Oswajać należy stopniowo. Chomik musi się przyzwyczaić do zapachu ręki właściciela. Należy pamiętać, że chomiki nie lubią zapachu różnych kosmetyków oraz innych zwierząt (także innych chomików mieszkających w oddzielnych klatkach). Zawsze trzeba umyć ręce przed kontaktem ze zwierzątkiem. Najlepiej zacząć oswajać chomika wieczorem, kiedy jest dobrze wyspany. Można wyznaczyć godzinę oswajania i codziennie przez jakiś czas o tej samej porze powtarzać proces przyzwyczajania, wtedy chomik przyzwyczai się najszybciej. Na początku próbujemy dać chomikowi jedzenie z ręki – jakiś smakołyk (orzeszek, pestki słonecznika lub kawałek słodkiego jabłka). Może się zdarzyć i często tak jest, że od razu nie będzie chciał, ale po kilku dniach wreszcie weźmie. Najpierw będzie obwąchiwał rekę. Gdy na nią wejdzie, dalej trzymamy pokarm pomiędzy palcami. Po kilku razach, w trakcie jedzenia, możemy spróbować pogłaskać delikatnie palcami drugiej reki chomika po bokach. Gdy stanie się agresywny, przestajemy go głaskać, kiedy się uspokoi, możemy ponownie podać mu przysmak, tym razem już bez głaskania. Oswajanie przez głaskanie zostawiamy na następny dzień. Jak zwierzak przyzwyczai się już do ręki, i wchodzi na nią swobodnie, bez uciekania, możemy spróbować wyjąć go z klatki. Najlepiej w tym celu położyć jedzenie na środku ręki. Możemy również spróbować podnieść chomika, najlepiej wtedy, gdy sam wyjdzie z klatki, otaczając go powoli i delikatnie obydwoma dłońmi. W początkowym okresie lepiej nie podnosić chomika za wysoko, bo może się wyślizgnąć i spaść na twarde podłoże, co w najgorszym wypadku może się zakończyć złamaniem kręgosłupa lub kończyn. UWAGA ! Nigdy nie łapiemy chomika za skórę na grzbiecie!!! Większość chomików tego nie lubi. Chomiki trudniejsze w oswojeniu można podnosić w tekturowych pudełkach. Bardzo ważne przy oswajaniu jest zachowanie spokoju, bez gwałtownych ruchów i głośnych dźwięków. Należy też unikać wyjmowania, czy budzenia zwierzątka na siłę, jeżeli chomik nie ma ochoty na kontakt należy go zostawić w spokoju. Być może nie ma ochoty na spacer, może jest śpiący, albo chory. Jeśli taki stan powtarza się często, powinniśmy zwrócić na to uwagę. UWAGA !!! Chomik to bardzo delikatne zwierzątko i łatwo zrobić mu krzywdę. Jeśli zostanie zraniony podczas oswajania, będzie bał się ręki, źle będzie mu się kojarzyła. Oswajanie będzie trzeba zacząć od nowa, ale tym razem może być o wiele trudniej. Im chomik młodszy tym lepiej się oswaja. Trudności w oswajaniu mogą wykazywać natomiast dorosłe chomiki, które już miały swojego właściciela, mogą one być po różnych nieprzyjemnych doświadczeniach. Potrzebna jest wówczas większa cierpliwość i wyrozumiałość. Spokojne zwierzęta szybciej się oswajają niż te pełne temperamentu. Jednak postępując właściwie można oswoić każde zwierzątko.                             Żywienie chomika Chomiki są zwierzętami wszystkożernymi. Oprócz ziarna, które jest podstawowym daniem, chętnie jedzą jabłka, marchew, biały i żółty ser, rzepę, szpinak, orzechy, seler oraz inne warzywa i owoce a także pieczywo (najlepiej wysuszone). Chomik powinien dostawać przede wszystkim pokarm roślinny z niewielkim dodatkiem produktów pochodzenia zwierzęcego. Należy podawać małe porcje, o temperaturze pokojowej. Podstawą dobrej pielęgnacji jest między innymi właściwie żywienie. Pokarm podawany chomikowi nie może być przeterminowany, spleśniały czy zanieczyszczony np. odchodami zwierząt lub nasionami trujących roślin. Nie mogą to być również resztki obiadu, którego nie zjedliśmy. Każda rzecz musi być dokładnie umyta i osuszona. Nawet nieznaczna ilość toksyn może okazać się zabójcza dla małego gryzonia. Sposób żywienia decyduje w dużej mierze o tym, czy zwierzątko będzie zdrowe i jak długo będzie żyło . Pokarm można kupić już gotowy w sklepie zoologicznym lub samemu przygotować mieszankę. Pokarmy dla chomików kupowane w sklepie składają się przede wszystkim z nasion różnych zbóż, mają skład dobrany do potrzeb chomika, często wzbogacone w potrzebne witaminy niezbędne do prawidłowego rozwoju. Są to przede wszystkim witaminy D i E. Można również samemu przyrządzać pokarm dla chomików pamiętając o tym, że nie wszystkie ziarna są jednakowo lubiane. Najbardziej smaczne są ziarna pszenicy, żyta, owsa i prosa oraz nasiona słonecznika i dyni. Można tworzyć różnorodne kompozycje używając różnych składników w różnych proporcjach – jednak tak, żeby ogólna ilość przygotowanego pokarmu była zawsze taka sama. Mieszanki można tworzyć dodatkowo z: kukurydzy, pokarmu dla papużek falistych (dla chomików karłowatych), nasiona lnu, rodzynki, suszony makaron, orzeszki ziemne, orzechy laskowe, płatki kukurydziane, owsiane, kolby prosa, sucharki, suchy chleb (kawałki). Najważniejsze jest urozmaicenie jadłospisu chomika. Chomiki na wolności, mają bardzo urozmaicony jadłospis, zależny również od pór roku. Lubią od czasem dostać coś nowego i smacznego do jedzenia. Do dodatkowych produktów najchętniej jedzonych przez chomiki i zdrowych należą: OWOCE: jabłka (nie powinny być kwaśne), gruszki, banany i w niewielkich ilościach truskawki, maliny, wiśnie, czereśnie WARZYWA: marchewka, pomidory, ogórki, selery, cukinia, kalarepka, dynia, cykoria, pietruszka (dla chomików karłowatych), rzodkiewki. UWAGA na nowalijki – w okresie zimowo-wiosennym mogą być spryskiwane bardzo szkodliwymi środkami chemicznymi i dlatego w tym okresie należy bardzo ograniczyć żywienie chomików warzywami. POKARM ZAWIERAJĄCY BIAŁKO: niewielkiej ilości białka zwierzęcego – gotowy pokarm dla psów, siekane chude mięso lub owady (mączniki, chrząszcze, świerszcze i szarańcze – do kupienia w sklepach zoologicznych) . Zamiast tego w zupełności wystarczy kawałek białego lub żółtego sera, chudy twarożek czy jogurt, może być również śmietana. Pokarm należy wsypywać do karmidełka w takiej ilości, aby wystarczył na jeden dzień. Chomik przenoszą pokarm w okolice legowiska, tam go sobie gromadzą. Z tego powodu codziennie należy kontrolować legowisko i usuwać zepsute lub spleśniałe zapasy. Aby nie wzbudzać w chomiku uczucia zagrożenia – nie powinniśmy usuwać wszystkich zapasów na raz. Pamiętajmy, że po zakupie jadłospis chomika należy urozmaicać stopniowo. Nie zmieniaj więc jego diety zbyt raptownie. Zwierzę przyzwyczajone w do ziarna, może się rozchorować, gdy nagle zacznie dostawać wiele nowych rzeczy. Przez pierwszy tydzień po zakupie powinien być żywiony podobnie jak w sklepie. Chomik podobnie jak inne gryzonie posiada zęby bez korzeniowe, czyli stale rosnące. Musi mieć możliwość ich ścierania. Gdy żywi się głównie miękkim pokarmem, może dojść do przerostu zębów a to spowoduje kłopoty z gryzieniem. Aby tego uniknąć, podawajmy chomikowi suchary, dobrze wysuszony kawałek chleba lub bułki. W sklepach zoologicznych można dostać specjalne kolby nadające się świetnie do tego celu. Nie powinnyśmy zapomnieć również o gałązkach do obgryzania. Co jakiś czas podarujmy naszym pupilkom gałązki z liśćmi. Najlepsze są gałęzie z wierzby, buku, leszczyny i drzew owocowych. Chomiki lubią nie tylko liście i pączki, ale również korę. Można również podawać chomikowi specjalne witaminy, które można nabyć u weterynarza lub w sklepie zoologicznym. Nie można karmić chomików: sałatą (w obecnych czasach jest bardziej szkodliwa niż wartościowa z powodu zawartości dużych ilości pestycydów), ziemniakami, cebulą, kapustą, fasolą, cytrusami i owocami kiwi oraz ziarnami roślin strączkowych (groch, fasola, soja). Chomik nie powinien również dostawać żadnych resztek ze stołu ani słodyczy a także roślin zbieranych w pobliżu dużych ulic czy okolic zanieczyszczonych.   PICIE Oprócz jedzenia, chomiki muszą mieć przez cały czas dostępną do picia świeżą wodę (dobrze, gdy będzie przegotowna i ochłodzona), pomimo, że mało piją a niektórym wystarcza woda zawarta w owocach. Można również dawać chomikom mleko. Jest to wskazane szczególnie dla samic w ciąży i karmiących młode. Jak żywić samiczki ciężarne i samiczki karmiące swoje młode? Samice spodziewające się potomstwa oraz samice karmiące powinny otrzymywać o 1/3 pożywienia więcej. Pokarm powinien być wzbogacony w białko, fosfor i wapń. Podajemy więc więcej białego sera, mleka (w proszku albo świeże) oraz larwy mieczaków - w przypadku niedoboru białka samiczka może pożreć swoje młode. Ogólny jadłospis chomika: codziennie 2 łyżeczki mieszanki z ziaren, płatków owsianych, kukurydzianych warzywa i owoce 2 mączniaki lub kawałek sera, świeża woda lub mleko co 2 – 3 dni 1 łyżeczki jogurtu lub twarogu raz w tygodniu coś do ścierania zębów (np. kolby, suchary), pokarm dla rybek akwariowych – dobrze wpływa na sierść, smakołyki(orzechy ziemne, laskowe, włoskie – 1 szt., rodzynki – 3 szt.) nagroda Dropsy warzywne, owocowe lub jogurtowe                 Mowa ciała chomika - zachowania Wszystko w porządku: Zbiera materiał na gniazdo – samiczka będzie miała młode, należy ją zostawić w spokoju Ziewa - jest śpiący i czuje się bezpieczny Myje się, je, jest wesoły i żywy - czuje się dobrze Staje na 2 łapkach - odkrył coś ciekawego Czołganie się - niepewność, obawa Zainteresuj się mną: Chomik chudnie i jest otępiały - jest chory lub stary Jest zobojętniały na otoczenie, otępiały – nudzi się (potrzebuj rozrywki) lub jest chory Drapie się intensywnie - infekcja skórna lub alergia Bezskutecznie próbuje opróżnić torebkę – ma zapchaną torebkę Ma łzawiące lub sklejone oko lub oczy - infekcja oka Kicha - alergia lub przeziębienie Boję się – zostaw mnie: Kładzie się na grzbiet i pokazuje zęby - boji się, stosuje obronę Ucieka w trakcie głaskania - ma dość Jest zdenerwowany - za dużo jest noszony i głaskany lub jeszcze nie przyzwyczaił się do brania na ręce Podnoszenie obu przednich łapek - ruch obronny samca atakowanego przez samicę Uszy skierowane do tyłu - zmęczenie, niepewność, strach, zły humor, agresja Chód na sztywnych łapach z ogonkiem wzniesionym stromo w górę – strach, gest poddawania się młodych chomików, zwierzętom starszym lub silniejszym Kiedy chomik mówi: Skrzeczenie – obrona lub wyrażenie dużego lęku przy zagrożeniu ze strony przeciwnika Parskanie – dźwięk wydawany podczas ataku, a także przez samce podczas zalotów Kwiki - agresja, głos towarzyszący mniejszym potyczkom (a także: proszę mnie zostawić w spokoju) Warczenie, mruczenie - agresja oraz głos wydawany przez samca po kopulacji Piszczenie - głos wydawany przez opuszczone, młode chomiki Hodowla i rozmnażanie : Jak odróżnić samicę od samca? Samiec chomika syryjskiego i chińskiego ma po obu stronach odbytu wyraźnie widoczne jąderka. Miedzy otworami odbytowym i płciowo/moczowym na brzuchu jest znacznie większy odstęp u samca niż u samicy. U chomików trudniej jest rozróżnić płeć u chomików dżungarskich. Samiec ma na brzuchu gruczoł zapachowy. Jest on nieowłosiony i wydziela brunatną wydzielinę, która zabarwia brzuch. Początkującym hodowcą trudno jest odróżnić obydwie płci i dlatego łatwo można się stać właścicielem nie dwóch czy trzech chomików, ale całego stadka mimo woli, jeżeli trzyma się zwierzaczki parami. Chomiki rozmnażają się bardzo szybko. Samice osiągają dojrzałość płciową w 5 lub 6 tygodniu życia. Ruja występuje w odstępach 5 do 6 dni. Ciąża u chomików syryjskich trwa 16-22 dni u karłowatych 19-22 dni. Przeciętny rzut u chomików syryjskich to 6 do 12 młodych, natomiast u chomików karłowatych 5 do 6. Młode po 3 tygodniach osiągają samodzielność. W tym układzie para chomików może w ciągu roku doczekać się wielotysięcznego potomstwa. UWAGA!!! Przed rozpoczęciem hodowli chomików trzeba przede wszystkim zastanowić się, co zrobimy z potomstwem, kiedy już nie będzie potrzebowało swojej mamy. Ja sama obecnie jestem opiekunką 4 chomików, ponieważ po porodzie za późno oddzieliłam samca od samiczki i ledwo pierwsze maleństwa zaczęły samodzielne życie, na świat przyszły nowe maluchy. W sumie z rodzicami było 12 sztuk. 8 udało mi się oddać w dobre ręce. Z tych co zostały, każdy ma własną klatkę. Decydując się na hodowle należy wiedzieć, że: Chomiki wcześnie osiągają dojrzałość płciową – już po 42 dniach. Nie należy jednak w tym wieku dopuszczać do ciąży, ponieważ chomiczka jest jeszcze zbyt mała, mogłaby mieć problemy z wyżywieniem młodych. Minimalny wiek, w jakim samiczka może mieć małe, to 3 miesiące. Maksymalny – to 1 rok do 1,5 przy zdrowym bardzo i żywotnym osobniku. Starsze samice są zbyt słabe i wysiłek taki mógłby okazać się ponad ich siły. Najważniejsze jest wybranie odpowiedniego dnia. Samice są gotowe do pokrycia co 5 do 6 dni. Jeżeli nie są w rui, to gryzą po prostu samca. W takim wypadku, trzeba je jak najszybciej rozłączyć. Najkorzystniej jest umieścić samicę w klatce samca lub w innym pomieszczeniu, ale nie wkładamy samca do klatki samicy. Uważnie obserwujemy zachowanie chomiczki. Jeśli samica nie atakuje, nie należy tracić czujności. Może ona zaatakować później, po kopulacji, i trzeba będzie interweniować. Jeżeli wszystko jest w porządku, po kilku minutach można rozdzielić chomiki. Dobrą porą na tego typu zabiegi jest wieczór, między 20 a 23 godz. Samiec rozpoznaje po zapachu, czy samica jest w odpowiednim nastroju. Gdy kopulacja została uwieńczona sukcesem, zachowanie samicy zmieni się wkrótce. Zaczynie ona chomikować więcej niż zwykle i będzie zbierać materiał na gniazdo. Ciąża Ciąża u chomików syryjskich trwa 16-22 dni u karłowatych 19-22 dni. W czasie ciąży chomiczki należy zapewnić materiał do budowy gniazda, obchodzić się z nią szczególnie uważnie i łagodnie, zapewnić spokój i ciszę, podawać pokarm bogaty w witaminy i białko oraz nie dopuszczać do niej żadnych obcych osób. Natomiast na 2 dni przed porodem zmienić wyściółkę a potem zostawić zwierzę w zupełnym spokoju tylko podawać pokarm i pamiętać o zmianie wody na świeżą. W drugim tygodniu nie wolno wyjmować chomiczki z klatki. Grozi to uszkodzeniem młodych. W ostatnich dniach ciąży, jak i po porodzie samica prawie wcale nie opuszcza swojego gniazda. Na 2 dni przed końcem ciąży należy dać spory zapas jedzenia. Poród W czasie porodu, jak i pierwszych 3 dniach po nim nie wolno zaglądać do klatki. U chomików częstym zjawiskiem jest kanibalizm spowodowany często niepokojeniem matki lub zbyt dużą liczbą porodów (max 6 na jedną samicę), a także za krótką przerwą pomiędzy porodami (minimum 6 tygodni). Także potomstwo nieżywe lub bardzo słabe może zostać zjedzone. W przypadku, kiedy poród mimo objawów ciąży nie występuje albo ilość urodzonych młodych i objętość ciała samicy wskazują na to, że część młodych pozostała w macicy, należy udać się jak najszybciej do weterynarza, żeby zrobił cesarskie cięcie. Jeśli tego nie zrobimy, samiczka sama nie da rady urodzić, płody zgniją w macicy a zwierzątko umrze wskutek zakażenia organizmu. Wychowanie młodych Codziennie wieczorem należy sprawdzić gniazdo w celu, jeśli zaszłaby taka potrzeba, usunięcia nieżywych maluszków. Nie wolno jednak tego robić w obecności samicy. Trzeba ją najpierw wywabić smakołykiem, a usunięcie przeprowadzić jakimś przedmiotem pochodzącym z klatki np. kawałkiem czystego, wygotowanego i osuszonego patyka. Ręką nie wolno – pamiętajmy o tym. Młode nie mają jeszcze sierści a oczka ich są całkiem zamknięte . Zdane są na opiekę matki, która je karmi, myje i zanosi z powrotem do gniazda. W tym czasie nie należy ich dotykać ani wyciągać z gniazda, by nie zostawić na nich zapachu rąk. Najlepiej zostawić je przez dwa tygodnie w całkowitym spokoju. Po 5 dniach młode zaczynają jeść pokarm inny niż mleko matki, i pokrywają się lekkim puszkiem. Po około 10 dniach otwierają im się oczy i zaczynają spożywać stały pokarm. Tu Należy pamiętać, że będą one jeść wszystko co się da samicy, a nie wszystko powinny, więc trzeba w tym czasie ograniczyć dietę do ziarna, jabłko i marchewki. Po 14 dniach zaczynają interesować się szerszym światem i zaczynają wyprawy poza gniazdo. Młode pozostają z matką zazwyczaj do 21 dnia, jeżeli jednak ta nie odtrąca ich można je zostawić do 4 tygodnia. W tym okresie trzeba szczególnie dobrze zabezpieczyć klatkę przed ucieczką młodych chomików. Odległość między prętami klatki nie powinna wynosić więcej niż 0,5 cm. Później można młode trzymać razem, jednak nie dłużej niż do 6 tygodnia. Wtedy to KAŻDY chomik musi mieć osobne mieszkanie. Zbyt wczesne oddzielenie od matki może spowodować u maluszków chorobę mokrego ogona. Najwcześniej w wieku 6 tyg. można je oddać nowym opiekunom.